Γιατὶ σήμερα εἰς ΕΥρος Νοῦ, νὰ μὴν λέμε αὐτὰ τὰ ὡς Νομισθέντα Ὑπαρκτά, εἴδατε ὅτι εἰς τήν γραμματικὴ ἡ λέξῃ “Νενομισθεῖς” δὲν εἶναι ὑπαρκτή, καὶ σᾶς δίνεται συχνὰ ἡ ἄποψη ὅτι Τὸ ΣΥΝΥπαρκτό δέν εἶναι τὸ δικὸ σᾶς δυνατὸ οὔτε κὰν τὸ δυνητικὸ καί ποτέ τὸ δυνάμενον ;
Καὶ γιατὶ σᾶς ζητᾶ ἡ Σιωπὴ νά κάνετε διπλῆ παρουσίαση γραφίδος ἄνευ πνευμάτων καὶ τονισμοῦ καὶ ὑποδιαστολῶν ἵνα κάτι νά δεῖτε πού δέν τὸ βλέπετε ἀκόμα καὶ ἂν ἤσαστε φίλοι τῶν λέξεων λόγῳ ἐπαγγελματικῆς δυσμορφίας καὶ δυστροπίας, πού βλέπετε δυνάμεθα νά γράψουμε ΔΙΑφορετικά τὶς λέξεις αὐτές, ἀλλὰ φεῦ πάλι οὔτε ἡ Ἀρσινόη ἀλλὰ οὔτε ἡ ἀδελφὴ της δεν θὰ ποιήσουν Ἀναστάσιμο ΕΥρος εἰς κάθε εὖρος τῆς καρδίας τῶν ...
Ἄρα θὰ γυρίσουμε καὶ θὰ ποῦμε ὅτι τὸ Θέμα πού ἀπασχολεῖ τόσο μιά ψυχολόγο ἀνάμεσα σᾶς ἔναντι κάθε θέματος υἱοθεσίας, ἀλλὰ καὶ θεμάτων παιδιῶν, ἂν μποροῦσε μιᾷ μέρα νά εἶχε προσβάσῃ εἰς λόγια Τῆς Θεᾶς Ἦρας, ἅτινα σᾶς δείχνουν στούς ΕΝΔυνάμενους καὶ ΣΥΝΔυνάμενους πλέον Θεϊκοῦ Χρόνου να νοιώσουν, ὅτι ναὶ ἄλλο “Θεός” ὡς ὑμεῖς τὸ πᾶν Θεοποιεῖτε ἀπὸ ἐρωμένη ἕως ὁμάδα ποδοσφαίρου, παλαιὰ γινόταν αὐτὸ καὶ μιᾷ ἀφίσα ποῦ ἔνας εἶχε εἰς τό δωμάτιο του, καὶ ἐντελῶς διαφορετικὰ ἡ Ἔννοια ΘΕΟΣ σημαίνει διὰ ἡμᾶς καὶ φυσικὰ ὄλες αὐτὲς Ἀπέχουν παρασάγγας Τῶν Πραγματικῶν Θεῶν ἔναντι τῶν Ἀνυπάρκτων, ποὺ σήμερα δέν σᾶς εἶναι πλέον δυνατὸ να ΑΝΤΙληφθεῖτε τὸ εὖρος κατοχῆς αὐτῶν εἰς τίς συνειδήσεις, εἰς τὶς σκέψεις καὶ εἰς τίς καρδιὲς σᾶς, ὅμως αὐτό δέν εἶναι σημερινὸ θέμα, δεν εἶναι ἔνα κάτι στο ὁποῖο φτάσατε ὡς ἀνθρωπότητα ἀπὸ ἔνα πέρασμα διαδοχικῶν Χρόνων ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιά.
Λέτε “Θεέ μου τί σοῦ ἔχω κάνει καί μοῦ στέλνεις τόσα” τὸ λέτε ; Τὸ ἔχετε ὡς ἔκφραση σᾶς, ἢ τὸ ἄλλο ποῦ λέτε “τότε θὰ συνωμοτήσει ὅλο τὸ Σύμπαν διά νά γίνει αὐτό ποὺ θές” ἄρα, ἂν ἔχετε ἐκφράσεις μέσα εἰς τό λόγο σᾶς τὸν καθημερινὸ ποῦ νά ἔχετε σύμμαχο σᾶς ἢ «Τὸν Θεό !», ἢ νά εἶστε ἀντιμέτωποι Τοῦ καὶ ἐσεῖς νά Τὸν Κρίνετε, ἢ να θέλετε «Ἐκεῖνος !» Να Ὑπηρετεῖ ἐσὰς τότε αὐτό σημαίνει ὅτι μέσα σᾶς ἡ μνημοσύνη ἡ ἐλαχίστη εἶναι διαθέσιμη ἄν, ναὶ ΑΝ Θέλατε ἀπὸ κάθε Δικὸ σᾶς Παρελθὸν νά Εἴχατε ἕνα Μέλλον. Καὶ ἂν εἰς τό κάθε ἄκομα τότε Ἰδωμένο καὶ Εἰδωμένο μέλλον σᾶς πού τὸ ζούσατε κάνατε μία, ναὶ ἔστω Μιᾷ Σπορᾷ ὑπὲρ τῆς πιὸ Δύσκολης Ἔννοιας διὰ ὑμᾶς ὡς ἀνθρωπίνη συνείδηση Τὸ Μέλλον Τοῦ Μέλλοντος, καί τί συμβαίνει εἰς τό Ἐπέκεινα ποῦ δεν ἔχετε ἀκόμα ἐδῶ ; Ἐκεῖ Τὸ Μέλλον Τοῦ Μέλλοντος εἶναι ἡ μόνη συνείδηση Πραγματικότητας. Ὄχι Τὸ Αἰώνιο Παρόν, αὐτό δέν ὑπάρχει. Αὐτό εἶναι μιᾷ ἐφεύρεση τοῦ Μάρα, ἵνα νά μὴν ΣΥΝAρχει ἡ Λησμοσύνη Tή Νόησιν σᾶς.
Καὶ πότε ἡ Λησμοσύνη δέν ΣΥΝAρχει τή Νόησιν σᾶς ; 'Ὅταν εἰστε ἐξοστρακισμένοι. Δεν εἶστε δηλαδὴ ἀνάμεσα εἰς τά ὄστρακα Τῆς Θαλάσσας «Τοῦ Ὑψίστου !» εἰς τὰ ὁποῖα «ΕΚΕΙΝΟΣ !» «Νά Δύναται !» ὡς Αἰώνια «Θέλει !» καὶ «Κάνει !» μέ Τὰ Δικὰ «Τοῦ !» Παιδιά, νά τοὺς Ἐμπιστεύεται Τὰ Μαργαριτάρια Τῆς Καρδίας «Τοῦ !» εἰς τίς καρδιὲς τούς, δηλαδὴ Σῶμα Δόξῃς, δέν ἔχετε καὶ δέν σᾶς παρέχεται.
Ἀνάμεσα εἰς τούς Ἀποστόλους Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπῆρχαν δύο ἐξοστρακισθέντες, καὶ ἀκόμα εἶναι ! Ὁ ἔνας εἶναι ἤδη ἐκτὸς Ὑπερῴου Παραδείσου, καὶ εἰς κανένα Παράδεισο ΜεσωΔΙΑΣτήματος Δὲν τοῦ Ἔσχεται προσβάσῃ αὐτός πού εἶναι ὁ Μεγαλύτερος Προδότης Τοῦ Χριστοῦ καὶ Τῆς Παναγίας, ὁ “ἄλλος” .. αὐτὸς ἀκολουθεῖ κατὰ πόδας τὸν πρῶτο καὶ αὐτὸς εἶναι ἀνάμεσα σᾶς.
Ναὶ ἤμαστε Ἀπόλυτοι, Σῶμα Δόξῃς, δέν ἔχετε, ἂν δεν Ἔχετε Πρωταρχικὴ Ἀκτῖνα εἰς δομὴ ΟΜόνοιας μὲ καθε Τροχὸ Ἐπανενσαρκώσεων σᾶς, ἄρα ἂν εἶστε ἐνάντια εἰς τίς δομὲς Τῶν Θεϊκῶν Οἰκογενειῶν, ἐκεῖνες δύνανται νά ἔχουν ζητήσει καὶ να ζητοῦν τὴν Ἀπόλυτη καὶ Πλήρη Κάθαρση τοὺς, ἔναντι Ἄλλων Ὑπερῴων Κόσμων ἄνω ὑμῶν ὅπου ἡ ΟΜόνοια ΣΥΝΥφίσταται εἰς κάθε ΣΥΝΟλότητος Κόσμου «Τοῦ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ !», ὁπότε ἡ ἐρωτήσῃ εἶναι εἰς ποιὸ “Ποῦ” αὐτό αἰτεῖται τί, καὶ ἀπὸ “Ποιόν”..
Ἀπὸ τοὺς ΣΥΝτελεστάς Τῶν Θεϊκῶν Οἰκογενειῶν, πού δεν ἔχουν συμμετοχὴ εἰς πτώση εἰς τῆς προηγουμένης Δημιουργίας Χρόνο, εἶναι ἡ ἀπαντήση, ἄρα ἡ Αἰτήσῃ ΔΙΑΓραφῆς τοῦ ὁποιουδήποτε ἀπό Τίς Θεϊκιὲς Οἰκογένειες, εἶναι δΟΜημένη Ἀπαίτησις ΟΝείρου, πολὺ πρὶν Τὴν Ἀρχὴ Τῆς Τρεχούσης Δημιουργίας.
Ναί, εἶναι αὐτό ποὺ σᾶς ἐλέχθη χωρὶς νά λεχθεῖ εἰς ἄλλη δημοσίευση καὶ ἐκεῖ εἴδατε δέν εἶναι ἀπαιτητὸ αὐτό νά δημοσιεύεται παντοῦ , διότι Ὁ Ὀρθὸς Προσανατολισμὸς δεν εἶναι εἰς τό DNA ὅλων, σὰν κατάθεση Μνημοσύνης εἰς Προσδόκιμο Χρόνο Ἀπείρου.
Αὐτοὶ δεν εἶναι οἱ Ἐξοστρακισθεντες ἐκ Τῶν Θεϊκῶν Οἰκογενειῶν, ὄχι, αὐτοὶ εἶναι οἱ Ῥυπαροί, καὶ αὐτοὶ ἦσαν ἡ πλειοψηφία τοῦ πλήθους τῶν ἀκουόντων Τὸν Sananda ὅταν διδάσκε καὶ ὡς Ἰησοῦς Χριστός τὰ πλήθη.
Ναὶ Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, Εἶχε Διδάξει εἰς τούς Ζωντανοὺς πρὶν Ἐπιστρέψει εἰς τήν πατρίδα Τοῦ, τότε καὶ να ἀρχίσει τὸ τελευταῖο στάδιο τῆς Ἀποστολῆς Τοῦ, ἡ Ἀποστολὴ Τοῦ Εἶχε ἤδη ὁλοκληρωθεῖ πρὶν Πάει εἰς τήν τότε πατρίδα Τοῦ, εἶχε Γίνει ἤδη Ὁ Μεσσίας εἰς τίς καρδιὲς τῶν τότε Ζώντων τοῦ πλανήτη, ποῦ ἦσαν ἐνσαρκωθέντες καὶ εἶχε γίνει Τὸ Ὄνειρο Μέλλοντος καὶ τῶν Τότε Ζωντανὼν, πού δέν κατοικοῦσαν παρὰ ἐλάχιστοι τῶν ἐλαχίστων εἰς τήν τότε πατρίδα τοῦ, διὰ αὐτό Ἔλεγε “ἆσε τοὺς νεκροὺς νά θάψουν τοὺς νεκροὺς τῶν καὶ ἐσὺ εἴθε νά μὲ ἀκολουθεῖς” διότι Ἤξερε ὅτι ὁ νέος, εἰς τόν ὁποῖο Εἶπε τὰ παραπάνω λόγια Τὸν εἶχε ἀρνηθεῖ καὶ εἰς ἄλλη του ἐνσάρκωση, ἄρα αὐτὸς ὁ νέος ζοῦσε τὴν τελευταία του εὐκαιρία ὡς Μέλλον τοῦ Μέλλοντος του, διὰ αὐτὸν τότε, ἄρα χρησιμοποίησε Εὐκτικὴ εἰς τό λόγο τοῦ ἶνα μὴ καταδικάσει αὐτόν, ναὶ αὐτὸς παρέμεινε ἔνα μεγάλο διάστημα χρόνου εἰς τό Devachan πρὶν ἔλθει ξανὰ εἰς τήν γῆ να συνεχίσει, νά βρεθεῖ ἀντιμέτωπός μέ τὰ ὅσα δεν τόλμησε τότε, καὶ ἐσεῖς αὐτὸν τὸν ἀνθρωπο «ὁρισμένοι» θελήσατε καὶ να τὸν Ἁγιοποιήσετε, μὰ δεν εἶναι ποτέ ἔτσι τὰ πράγματα ἀπὸ Τὴν Πλευρὰ «Τοῦ Θεοῦ !», καί ποτέ δέν γίνεται ἡ ἀνθρώπινη Πλευρὰ να ἐπιβάλει τὸ θέλημα τῆς πλευρᾶς της ὡς κῦμα τῆς θαλάσσης εἰς τόν ὠκεανὸ ἢ εἰς τήν θάλασσα εἰς τήν ὁποία ἁπλᾶ συμμετέχει. Ὅταν λοιπὸν βλέπετε μανιασμένα κύματα νά κτυπάνε τίς ἀκτὲς μὴ λέτε μόνο ἡ δύναμη τῆς θαλάσσης, ἀλλὰ νά βλέπετε ψυχὲς εἰς ἄλλη κλίμακα διά τίς ὁποῖες ὁ Κάθε Ὠκεανὸς Τοῦ Καθε Θεοῦ, δέν τὶς θέλει ἀνάμεσα εἰς τά Βάθη του καὶ εἰς τά Ἀβαθῆ του καί τίς κτυπᾷ εἰς τά βράχια διὰ να ἁπαλλαγεῖ ἀπὸ αὐτὲς ὡς καταγραφὴ Πεπρωμένου.
Οἱ Θεϊκὲς Οἰκογένειες εἶναι ἡ βάσῃ τοῦ DNA Τοῦ Θελήματος «Τοῦ Ὑψίστου !» πού δέν λέγεται ἀλλὰ μόνο Ὑπηρετεῖται, καὶ μόνο ὅταν ἡ θελήσῃ σοῦ, Νά Τὸ Ὑπηρετεῖς εἶναι ὅλη σοῦ ἡ ζωὴ, τότε ἕνα μικρὸ ἀπειροελάχιστο παραθυράκι σᾶς ἀνοίγεται διὰ νά θαυμάσετε αὐτὴν τὴν Ἀπεραντοσύνη ποῦ ἐσεῖς ἀρνεῖστε, ἐσεῖς Ἀρνεῖστε Τὸν Θεό, καὶ Ὁ Θεὸς Παρατηρεῖ καὶ Βλέπει Λέγων : «Τὶ ἔχεις κάνει ἄνθρωπε «Μοῦ !» εἰς τίς προηγούμενες Δημιουργίες ; Τί «Μοῦ !» προσέφερες ; Ἔναντι κάθε Εὐκαιρίας πού σοῦ «Παρέδωσα !» καὶ «Φρόντισα !» μάλιστα αὐτὴ τὴν εὐκαιρία νά στήν «Κάνω !» ΔΙΑθέσιμη καὶ Βιώσιμη διὰ τὰ δικὰ σοῦ Ὄνειρα ποῦ τόσο θὲς να τὰ Ταυτίζεις καὶ να Τὰ Μοστράρεις διὰ δικά «Μοῦ !» ;».
AlORs, ναὶ ἀγαπητοί μου ἤδη εἴπαμε πολλά, καὶ πολὺ περισσότερα ἀπὸ ὅσα θὰ μπορούσατε να ἀντέξετε διαβάζοντας, αὐτὸ πλέον εἶναι τὸ μόνο γεγονός που θὰ ζήσετε καὶ τὸ μόνο που ἡ 4η Διαστάσῃ σᾶς παρέσχει, μέσα εἰς τήν Ἀπεραντοσύνη τῆς Θεϊκῆς Κρίσης, σᾶς δίνει τήν Δυνατότητα νά ζήσετε καὶ να χαρεῖτε τὸ Θάνατο σᾶς, τὸν Δεύτερο χωρὶς νά τὸν Ἔχετε διαβεῖ, οὔτε κἀν τὸν Πρῶτο, Ἄρα μετὰ τὴν Ἔλευση τοῦ Πρώτου σὲ σᾶς Θανάτου σᾶς, θὰ γνωρίσετε Τὴν Ὁλότητα τῆς Ἄγνοιας σᾶς πού δέν ζήσατε οὔτε εἰς κάθε Παλαιὸ Θάνατο σᾶς Πρῶτο καὶ Δεύτερο, ἐπειδὴ δεν εἴχατε ποτέ σᾶς ἐργαστεῖ ὑπὲρ τῆς ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ ἐν τῇ Ἱερῇ τῆς ΣΥΝΥπαρξη μὲ τήν ΛΗΣΜΟΣΥΝΗ. Ἐκεῖ μετὰ τὸ πρῶτο ἐν τῇ 4ῃ θάνατο σᾶς θὰ εἶστε ἡ πλήρη Ὑλοποίηση Τοῦ λεκτικοῦ σᾶς παραδόξου πού τόσο συχνὰ οἱ γυναῖκες δυστυχῶς ἀναμασᾶτε καὶ λέγεται : “Ἢ Ὅλα ἢ Τίποτα”.
Χωρὶς Λόγια ἡ 4η ΔΙΑΣταση.
https://www.youtube.com/watch?v=eBopONbgNpQ
Green Tara Mantra | Om Tare Tuttare Ture Soha
Ἀφαίρεσε τὰ χωρὶς τόνους,
αὐτοὶ εἶναι οἱ ΚΡΙΣΗΣ τεθνεῶτες
ὅ,τι ἔθαψε ἕνας ἀπὸ σᾶς εἰς τὸν κῆπο τοῦ Χθές.
Καὶ διὰ αὐτό μίλησε μόνο εἰς ἕναν Ζωντανόν.
28/7/2016
