Ὁ Τοῦ
Θεοῦ Σοφὸς Σαλίγκαρος.
Δῶσε
μᾶς λιγάκι Οὐρανὸ
Κρύψε Τὴ Χαρὰ μὲς στὸ Νερὸ
Σὲ Πηγὲς Νυμφῶν μὲ ἀηδόνια,
Ἔχουμε ἀστροπελέκια τῶν ἐγὼ
Δὲν τοὺς εἴμεθα ἄξιοι θαρσῶ….
Τοῦ δικοῦ Σοῦ Μόνου Οὐρανοῦ,
Δὲν αἰτούμεθα Συμβόλαιο ξανά,
Ξέρουμε ὅτι Ἔσχισες ἤδη τὰ παλαιά,
Ἐπειδὴ ἄξεστοι Τῆς Ἀγάπης Σοῦ ἐσμέν,
Καὶ ἀδιόρθωτοι Τῆς Ἐπιείκειας Σοῦ !
Ὀψόμενοι δὲ Τοῦ Μεγαλείου Σοῦ,
Παρὰ κάναμε χρησικτησία οἱ «ἔξυπνοι»,
Στὴ λίγο Τῶν Οὐρανῶν Σοῦ
τῆς θέας,
Ποῦ τὰ βαθειὰ νυχτωμένα μάτια μας,
Στὰ μεσάνυχτα τῆς Ἐγωπάθειάς μας
Θέλουν καὶ νὰ βλέπουν, ὡς ἐκεῖνοι
Οἱ Ἀγῦρτες Ἀργυραμοιβοὶ καὶ Τσαρλατάνοι
Ποῦ μᾶς τάξαν στῶν ἐγὼ μας τά ντουβάρια,
Λαγῶν μὲ πετραχείλια ξόανα
Σέ ρύζια παραδείσων «σου» μὲ παρθένες «μόνο»..
Λέγοντάς μας : «Εἶστε Θεοὶ»,
Ἐπειδὴ ἤσαν τοῦ λόγου τους,
Περισσότερο ἠμῶν ἀνύπαρκτοι…
Πάρε Θέε μου,
Τσουνάμια καὶ σεισμούς,
Δῶσε ἡφαιστείων φῶς,
Σπεῖρε καὶ καταποντισμοὺς
Καὶ βάρα μας στὸ ψαχνὸ …
Τέτοιοι ποῦ ‘μαστε..
Οὔτε γιὰ λίπασμα δὲν Σοῦ κάνουμε …
Μὴ μᾶς λυπᾶσαι καθόλου !
Ναὶ γιά, …
Ἀφοῦ χθές, ὅταν συνάντησα
Ἕνα Σοφό Σοῦ σαλίγκαρο,
Καὶ μοῦ ‘πὲ στὸ πρωϊνὸ
περίπατό του,
Ὅτι καὶ τὰ σκουλίκια τῆς γῆς Σοῦ,
Μετακόμισαν ἂπ΄τὰ νεκροταφεῖα μας,
Γιατί τὰ πτώματά μας δὲν εἶναι πιὰ νόστιμα..
Καὶ φύγαν τὰ κακόμοιρα μακριά
Νὰ σώσουν τὴν ὑγεία τους
Ἀπὸ τὰ τοξικὰ πτώματά μας..
Ναὶ γιὰ Δές Θέε μου,
Μέχρι καὶ τὰ σκουλίκια Σοῦ
Μετέσχοντα εἰσὶν «Αὐτοσυνείδησης»
Καὶ «Αὐτογνωσίας» οἰκολογικῆς
Ὑπὲρ τοῦ δέοντος... ἔναντι ἠμῶν..
Ἄντε τώρα Θέε μου,
Νὰ τοὺς βρεῖς ἕνα πλανήτη
Μὲ πιὸ νόστιμα πτώματα…
17/12/2014
