Γράμμα ἀπὸ
« Τὸ
Ὑπὲρ
~ Πέραν »,
τῆς
23/5/2018.
“ όσο
αρνείσαι το βουνό,
τόσο
αυτό μεγαλώνει,
ενώ
όταν το βλέπεις
σαν
χαλίκι τόσο αυτό
χάνεται
και γίνεται πεδιάδα...”
Χάρις
Αλεξίου -Ψάξε στ' όνειρο μας (Θυμάσαι)
Hd
Αυτά
τα παραπάνω λόγια δεν είναι μόνο δική
μου ποίηση, όσο και αν σας φαίνεται
ανήκουστο, να εκφράζομαι με άλλο τρόπο
από αυτόν, που με είχατε συνηθίσει εις
τις τελευταίες μου ενσαρκώσεις τόσο
την προτελευταία μου ως Ντβόρζακ, όσο
και την επόμενη αυτής που έζησα ανάμεσα
σας χαμένος στο πλήθος των εγώ σας,
έχοντας μαζί μου πολλά εγώ και στα δικά
μου μπαγκάζια... άρα, η τελευταία πάντα
πράξη, σε κάθε μουσικό και θεατρικό
έργο, και κινηματογραφικό επίσης, δεν
είναι αυτή που θα κάνει το χειροκρότημα
σας μεγαλύτερο, ή μικρότερο, ως επίσης
και την εκτίμηση σας έναντι τού δημιουργού
όλων αυτών...
ΤΑ
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΘΑ 'ΡΘΟΥΝ-ΧΑΡΟΥΛΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
ΣΤΙΧΟΙ
Άρα,
προσπαθώ να εκφράσω, αυτές τις συνιστώσες
δυνάμεις, που σε ώρα αιχμής, θα σας δώσουν
την ανάσα, αν είσαστε εγκλωβισμένοι σε
ένα κυκλοφοριακό κομφούζιο, όχι στο
δρόμο μόνο, αλλά και σε κάθε κυκλοφορία
κίνησης, στο μυαλό και στην καρδιά σας,
μιας και δια πολλούς ανάμεσα σας, ο μόνος
δρόμος, της έλλειψης κυκλοφορίας, είναι
η της θέλησης ο Ατραπός και η της σιγουριάς
στήν Πίστη ο λεωφόρος.
ΟΜως
Διατί σας δίνω δυο λέξεις με αρσενικό
άρθρο ενώ είναι άλλου γένους, διότι η
δική σας θεώρηση των πραγμάτων, είναι
εγκλωβισμένη από τον περιορισμό της
ενσάρκωσης, μέσα στον παράδεισο των
χρωμάτων, που καμιά φορά ανοίγει την
πόρτα Του, δια υμάς, ενώ εσείς κλείνετε
τις αποβάθρες τής κατάθεσης δια αυτών
τα δώρα, που θέλει να σάς δώσει... πρωτίστως
Η Ειμαρμένη
και μετά και Το
ΠεπρΩΜένο
εν συμφωνία Ειρήνης Του
Κισμέτ.
Αλεξίου
Χάρις ~ Δώς μου μια Μέρα
Άρα
αφήνω την μουσική να δώσει τις λύσεις,
εις εκείνους που απευθύνεται, η σιωπή
της φωνής μου, όταν καταφέρουν λίγο να
υποχωρούν το εγώ τους μέσα στα Χέρια
Τού
Θεού,
που Εκείνος
Μόνο
Ρυθμίζει
Το Παν και Το Είναι τής εκεί ζωής σας,
και όχι η αυταπάτη τών εγώ σας, όπως και
να τα ονομάσετε, διότι μάθετε το υπέρμετρα
απίθανο, που δεν περιέχουν εντός τους,
όλες οι αντιλήψεις των εγωπαθών θρησκειών
σας και τών φιλοσοφιών σας, μιας και από
Κάθε Υπερώα Θεώρηση άνω Τών Υπερβόρειων
Ποταμών Τού
Μεγάλου Πνεύματος,
ακόμα και μια ψυχή αλλά και ένα πνεύμα,
που σαφές εστί στα μάτια μου, ότι δεν τά
έχετε όλοι σας [καθώς
και δεν τά διαθέτετε], ένα
πεπερασμένο εγώ είναι και αυτά, δηλαδή
η κάθε μία ψυχή σας και το επίσης
αντίστοιχο τους πνεύμα σας, αλλά
προερχΟΜενο
εκ μιας άλλης ύλης, από μία άλλη ποιότητα
καί διάρκεια ζωής !
Να,
λοιπόν, τι έκρυψα στη μουσική μου ως
Ντβόρζακ, και αυτό που κατάφερα να δω
στην ζωή μου, ως μετά την ενσάρκωση μου
ως Ντβόρζακ, ήταν ότι το κόλπο του
Προμηθέα, ήταν αυτό το μοναδικό στοιχείο
που ως απάτη από πλευράς του, με βοήθησε
ενδελεχώς να αντιληφθώ Μόνο
στο έβγα της ψυχής μου, της τελευταίας
ενσάρκωσης μου στην γη μαζί σας (με
απενσαρκωμένη μου παρουσία στο 2015),
την απάτη πολλών ταγών και σοφών σας,
αλλά και σπουδαίων που καγω ακόμα, σε
κάθε μια ενσάρκωση μου, χρονολογικά και
πολύ μετά εκείνης του Ντβόρζακ, αλλά
και σε αρκετές καί πριν αυτής πολύ τους
αγάπησα, και σαφώς τούς εκτίμησα, αλλά
τμήμα απάτης ήταν και μένος αυταπάτης.
Άρα
με ρωτάτε, στο αύριο που έζησα ως Ντβόρζακ,
και σαφώς αυτό έναντι του ότι είμαι ως
Ντβόρζακ ήταν το δια με το μέλλον μου,
εκ του παρελθόντος μου ως Ντβόρζακ, και
αυτό από που λέτε νά στηρίχτηκε ; Τόσο
αυτή η ενσάρκωση, όσο και σίγουρα και
το παρελθόν της που ήμουν ως Ντβόρζακ
; Από
το παλαιό Μεγίστης Ενσάρκωσης μου Δώρο
Της Εκτίμησης Του ΠεπρΩΜένου Του
Μεγάλου Πνεύματος,
ως αρχέγονο παρελθόν... ναί τότε που μου
δόθηκε η Ύψιστη Τιμή, Να Υπηρετήσω πολλές
φορές Την Παναγία, αλλά και Τον Χριστό,
γεγονός που οι συναθλητές μου, σε πολλές
ενσαρκώσεις μου, δια όσους δεν μιλώ, και
σαφέστατα εννοώ, δυστυχώς δεν έκαναν
καθόλου λίγο ή αρκετά ...
χάρις
αλεξίου~ο άνθρωπός μου
Να
πώς στο σήμερα σας, πήρα τη στράτα τής
μουσικής, και σας μιλώ μέσα από αυτά τα
τραγούδια δια να δώσω το κουράγιο, σε
εκείνους ανάμεσα σας, πού μερικές αφήνουν
τα εγώ τους, να τους διαφεντεύουν και
ξεχνάνε την θεϊκότητα, τής εκεί αλλά
και τής από παντού προσφορά τής πορείας
τους, ενώ μπροστά τους και εγώ όσο ζούσα
υποκλίθηκα σε όλα όσα, εκείνοι είχαν
[και εγώ, ναι πιστέψτε με, καθόλου δεν
τα είχα...] δια αυτώ τώ λόγω καί έφυγα
νωρίς, στην επόμενη ενσάρκωση μου από
αυτή που με ξέρετε ως Ντβόρζακ, με γέννηση
στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνος, και
απενσαρκωση στον 21ο αιώνα, (και
δεν αυτοκτόνησα ως ορισμένοι λένε),
παρά τα λάθη μου, ίνα η δική τους πορεία
ανθοστολιστεί από άνθη σαφώς και
καλυτέρων μου...
ΕΔΩ
ΣΕ ΘΕΛΩ-ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ
Αντονίν
Ντβόρζακ.
23/5/2018
