Ναὶ
παιδιά μου,
«Ὁ Θεός !» «Βλέπει !»
καὶ
ὁ ἄνθρωπος ξεχνᾷ,
ὄχι
μόνο τὸ χθὲς του,
ἀλλὰ
καὶ τὸ αὔριό του.
Ὅταν δὲν ξεχνᾷς τὸν πόνο τῶν ἄλλων,
καὶ κάνεις ἕνα βῆμα πίσω εἰς τὸ ἐγώ σου, γίνεσαι ἄγγελλος εἰς τὰ μάτια καὶ εἰς
τὴν καρδιὰ τῶν ἄλλων, ποῦ παλεύουν διὰ τὴν ζωή σου μαζὶ μὲ τὴ ζωή τους.
Τὸ εἴδατε πρόσφατα εἰς τὶς
φωτιὲς εἰς τὴν χώρα σας, αὐτοὶ ποὺ ἦταν οἱ παρίες τῆς κοινωνίας, καὶ οἱ
ξεχασμένοι ἀπὸ τὸ ἐπίσημο κράτος, ἔδωσαν τὸ βιὸς τῆς καρδίας τους, καὶ τῆς
δύναμής τους, διὰ νὰ σώσουν πολλοὺς, καὶ ἀνθρώπους, ἀλλὰ, κυρίως καὶ τὰ ζῷα, καὶ
κατόπιν καὶ τὰ σπίτια τῶν συνανθρώπων τους, ποὺ μὲ κόπους ζωῆς τὰ ἔφτιαξαν … ξεχνώντας ὅτι μπορεῖ νά κάηκε ἀλλοῦ, ἢ
δίπλα τό δικό τους.
Καὶ ἐδῶ τίθεται τὸ ἐρώτημα, ἐσὺ
ἀγαπητὲ Ἕλληνα τοῦ ἐγώ σου, τῆς φραπεδιᾶς σου, καὶ τοῦ καναπέ σου, τοῦ “ξέρεις ποιὸς εἶμαι ἐγὼ ρέ;” καὶ τῶν τόσων
ἀναρίθμητων φράσεων κλισὲ σου εἰς τὶς διακυμάνσεις τῶν ἐγωϊσμῶν σου, θὰ ἀφήσεις
τὴν καλοπέραση τῶν ἐγώ σου, σὰν μονάς, εἰς τὴν ἄκρη, καὶ νὰ δράσεις ἀτομικὰ
ὑπὲρ τοῦ συνόλου ;
Ἔχοντας μία ἄλλη στάση καὶ συμπεριφορὰ ζωῆς, εἰς χειροπιαστὰ
διὰ Τὴν Ματιὰ Τῶν Θεῶν πάνω σου ; Ναὶ θὰ πᾷς νὰ βοηθήσεις νὰ συγκεντρώσεις τρόφιμα καὶ ὅ,τι ἄλλο μπορεῖς, διὰ
τοὺς πυρόπληπτους, ἀλλὰ , ἐνῷ αὐτοὶ ἔχασαν
τὰ πάντα καὶ ὅλο τὸ βιὸς τοὺς, εἰς ἡλικίες τῶν γονέων σοῦ, ἢ τῶν παπούδων
σοῦ, ἐσὺ δὲν θὰ ἀλλάξεις κάτι ἀπὸ τὸ life-style σοῦ, τὸ νὰ πᾷς διακοπές, ἢ τὸ νὰ
ἀγοράσεις κάτι καινούργιο, ἢ ἕνα νέο αὐτοκίνητο
γιὰ νὰ φανεῖς σπουδαῖος εἰς τὰ μάτια τῶν συνανθρώπων σοῦ.
Γίνε σπουδαῖος εἰς Τὰ Μάτια Τῶν Θεῶν {καὶ Τοῦ Ἑνὸς Ὑπέρτατου Θεοῦ : «Τοῦ Μεγάλου Πνεύματος !» ! Διὰ «Τὸν Ὁποῖον !» σοὺ θυμίζω, Ὁ Ἴδιος Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς Ἔλεγε Διά
Αὐτόν : “Ὁ Πέμψας μέ “ [: «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΝΕΥΜΑ
!»] !} κάνοντας ἕνα βῆμα πίσω, εἰς τὴν τέρψιν τῶν ἐγωϊσμῶν σου, ἃς μὴν ἀγοράσεις
δεύτερο πουκάμισο, ἔχεις ἀρκετὰ εἰς τὴν
ντουλάπα σου ξεχασμένα, καὶ σίγουρα πολλὰ φορέματα οἱ γυναῖκες. Ναί, ἃς ἀγοράσεις,
ἂν δὲν ἔχεις κανένα ὄχημα μεταφορᾶς σου, ὄχι τὸ κατακαινούργιο αὐτοκίνητο ποῦ ὀνειρεύεσαι
ἐδῶ καὶ χρόνια, ἀλλὰ ἕνα πολὺ φτηνότερο μεταχειρισμένο, ἢ καθόλου, καὶ δῶσε,
μέρος ἀπὸ αὐτὰ ποῦ μάζευεις διὰ τὴ νέα σου ἀγορά, εἰς αὐτοὺς ποῦ δὲν ἔχουν
τίποτα πιά.
«Ὁ Ὕψιστος Νόμος !» : «Ὁ Πέμψας !» λοιπόν
Τὸν Ἰησοῦ Χριστὸν « Ἔχει Ἐκφραστεῖ»,
ἤδη εἰς μήνυμα, καὶ γνωρίζετε, ὅσοι πρέπει, διατὶ ἔγιναν αὐτὲς οἱ τεράστιες
πυρκαγιὲς, εἰς τὴν χώρα σας, καὶ ἐν μέσῳ ποίας δρομολόγησης πληρωμῆς Κάρματος, ἡ ἀνάγκη λεύκανσής του, δυστυχῶς, ὅπλισε χέρια ἀνθρώπων
χωρὶς συνείδηση [καὶ σίγουρα χωρὶς ψυχὴ
καὶ πνεῦμα] εἰς τὸ νὰ βάλλουν φωτιὰ Εἰς
Τὴν Πλάση «Τοῦ Θεοῦ !» !
Ὅμως, ἀγνοώντας ἡ Ἐκκλησία καὶ
τὰ μέλη της, Τὸν Νόμο «Τῆς Αἰτίας καὶ Τοῦ
Ἀποτελέσματος !», εἰς τὴν κάθε ἐφαρμογή
του, πέραν τῆς μετενσάρκωσης καὶ τῆς μετεμψύχωσης, ἃς μὴν ἐκφράζεται περὶ παντὸς
ἐπιστητοῦ, ἀκόμα καὶ ἂν μιλᾷ διὰ πίστη !
Διότι καλύτερα νὰ μιλᾷς λίγο,
ἢ καθόλου, ὅταν δὲν εἶσαι λευκοθέα περιστερά… μὴ χάσεις τὴ φωλιά σου καὶ τὸ
κλαδί σου… ποὺ πάνω του κάθεσαι, ὅταν καεῖ ἀπὸ φωτιὰ καὶ τὸ δικό σου δένδρο, ὅπου
ἔκτισες τὴ φωλιά σου !
Φωτιά, ποὺ γνωστοί σου, καὶ μὴ
ἐξαιρετέοι καρδιακοὶ σου φίλοι, ἀπὸ τό συμφέρον τῆς τσέπης τοὺς, βάλανε εἰς τὸ
δένδρο… τότε, μήπως φροντίσανε καὶ τὴν δική σου τσέπη ;
Τροφώνιος.
12
: 52 πμ
12
~ 8 ~ 2021
