Τὸ Μήνυμα Τῆς Ἡμέρας.
Τὸ εὖρος τῆς ἀπόστασης, τῆς τελευταίας καὶ τῆς ἔσχατης εὐκαιρίας, ἀπέχει ὅσο ἡ μία πλευρά, τῆς ὀπῆς τῆς βελόνας, ἕως τὴν ἄλλη πλευρά, τῆς ἴδιας ὀπῆς ! Ἐκεῖ ἔρχεται ὁ πανδαμάτωρ πρίγκιψ χρόνος ὁ τελεσματικός, καὶ ὁ κάθε Γιάννης ἀναρωτιέται τί δὲν εἶχε πάντα, ἐπειδὴ ΔΕΝ ρωτᾷ, τὴν γνωστὴ ἐρώτηση, ἀπὸ τὴν ἀλαζονεία του, καὶ τὴν μισαλλοδοξία του, ποτέ του, εἰς τὸν ἑαυτό του, μὴ ὄντας ταπεινὸς καὶ ἀληθὴς !
Ἐπανέρχεται τὸ “ὄντας ζήσετε” καὶ ἔτσι καὶ ἀλλοιῶς : ὡς “ὄντας ζήσεται”, ἐπειδὴ ἐκ τῆς Δαμόκλειας Σπάθης Τῆς Κρίσης «Τοῦ Κριτῆ Τῶν Κριτῶν !» κανείς, μὰ ποτὲ κανείς, ἢ Θεός, ἢ ἄνθρωπος, δὲν ἀρνεῖται τὸ βλέμμα «Τοῦ Κριτῆ Τῶν Κριτῶν !» εἰς “Τὴν Δική «Τοῦ !»“ Τέλεια Κρίση !
Ναί, εἴδατε τὴν ἀδελφὴ ψυχή μου καὶ ἀκόμα καὶ νὰ μὴν τὸ ξέρουν “ἄλλοι”, «Ο ΘΕΟΣ !», Ναί ! «ΕΚΕΙΝΟΣ !» «ΞΕΡΕΙ !» !
Ἒς αὔριον πολλῶν τὰ ψωμιὰ λίγα, μιᾶς καὶ τὰ καρβέλια καὶ αὐτῶν, ἀνύπαρκτα ζύμωσης ἱκανοποιητικῆς ἦταν καὶ εἶναι !
ὁ δῆθεν πρίγκιψ !
24 7 2021
