Νὰ
ποιμανθοῦμε παιδί μου ἔχομεν χρεία
ὅλοι μας, καὶ πρῶτος ἐγώ, δὲν εἶμαι
οὔτε ἤμουν καλύτερός σας. Ἀπόδειξη
εἴδατε πρὶν ἀπὸ λίγο στὸ καφενεῖο
τοῦ διαδικτύου σας, ὅπου ἕνας εὐγενὴς
νέος μὲ ἀπεκάλεσε “αἰμοδιψῆ”.
Καὶ
τί σᾶς εἶπα
ὅταν
στεναχωρηθήκατε ;
Ὅτι
εἶχε ἀπόλυτα δίκιο.
Δὲν
σᾶς εἶπα ὅτι ἔχει ἄδικο, ὁ νέος αὐτὸς
μὲ ἀπεκάλεσε μὲ μιὰ ἀπὸ τὶς ἰδιότητές
μου, διὰ τὶς ὁποῖες δὲν εἶμαι περήφανος.
Ξέρετε,
σᾶς ἔχουμε μιλήσει σὲ ὅλους σας μέσα
ἀπὸ τὰ περίεργα μηνύματα ποῦ διαβάζετε
ἐδῶ,
καὶ σᾶς ἔχουμε καταθέσει τὰ ἐσώψυχά
μας, ἀλλὰ καὶ τὰ λάθη μας, φυσικὰ
βλέπουμε πολλοὺς νὰ λένε ὅτι
“ἐπαναλαμβάνεστε”
στὰ μηνύματά σας, ποὺ λαμβάνετε, καὶ
ἡ “κατηγόρια”
εἶναι πρώτη, παρὰ ἡ παρατηρητικότητα.
Δὲν
μιλῶ διὰ διακρίση διότι δὲν τὴν εἶχα,
καὶ δὲν τὴν εἶχα ἀναπτύξει στὸ ἐπίπεδο
ποῦ Ὁ Ὕψιστος Θέλει καὶ ὄχι τὰ κάθε
λογὴς ἐγώ μας.
Ναὶ
ἂν τὸ ἐγώ σου ἀγαπητὲ σὲ λογάει καὶ
σὲ λογαριάζει σὰν Ναπολέοντα, ἀργὰ ἢ
γρήγορα ἂν δὲν γίνεις ἕνας μικρὸς
Ναπολέων ἔναντι
σέ ἄλλους, ἢ σατράπης τῆς γειτονίας
θὰ γίνεις, ἢ ὁ χασάπης της ! Ἄρα νὰ
“πῶς”
γίνεσαι καὶ ἐσὺ αἰμοδιψὴς μέσα ἀπὸ
συμπεριφορὰ ποὺ οἰκειοποιεῖσαι, ὄχι
ὑπὲρ ἀλλήλων, “αὐτὸ
θέλει κότσια”,
ἀλλὰ ἀπό σέ,
ναὶ ἀπὸ σένα καὶ μόνο, διότι ἡ δική
σου ἄποψη διὰ τοὺς ἄλλους, σὲ ἔπλασε
σὲ ὅ,τι ἔγινες, σύμφωνα μὲ τὰ ἀρχέτυπα
τῶν δικῶν σου ἐκπομπῶν καὶ καταγραφῶν
στὴν Εἱμαρμένη Τοῦ Πλανήτη !
Ἄρα
σᾶς δίνω σὲ ἐσὰς τοὺς Φακίρηδες τῆς
Ψυχολογίας καὶ τῆς Ἐπιστήμης τῶν
Ψυχῶν σας, ποὺ τὰ ἐσώψυχα τῶν ἄλλων
σκαλίζετε εὔκολα καὶ μὲ βερμπαλιστικὸ
καὶ πλουραλιστικὸ ὕφος ἀπὸ λέξεις,
ποῦ στὰ αὐτιὰ ἑνὸς καλογεροῦ ἄγνωστες
μπορεῖ καὶ νὰ εἶναι, αὐτὸ δὲν εἶναι
ἁμάρτημα διὰ τὸν καλόγερο, Ἁμαρτία
ὅμως
διὰ ὑμᾶς εἶναι
Ἔναντι
Τοῦ Ὑψίστου,
νὰ σκαλίζετε ψυχὲς χωρὶς σέβας Σὲ
Αὐτόν,
ποῦ στὶς ψυχὲς δινεῖ Προορισμὸ
καὶ Εὖρος.
Διότι
αὐτὸ ποὺ ἔσεις καλεῖτε φυσική τοῦ
Planck, ἢ τοῦ κάθε ἑνὸς ἐπιστήμονά σας,
ποῦ νομίζει ἐαυτὸν περισπούδαστο νὰ
ὀνομάζει τὶς φυσικές, μὲ τὸ ὄνομά
του, λὲς καὶ Ὁ Θεὸς Δὲν Ἔχει Ὄνομα
νὰ δώσει στὰ Μεγαλεῖα Τοῦ, καὶ
χρειαζότανε ἕναν Κύριο Planck, πού σίγουρα
ἔναντι αὐτοῦ, ἐγὼ “δὲν
ξέρω μία”,
ἀπὸ φυσική, ἀλλὰ οὔτε αὐτός, ὅπως
οὔτε καὶ ἡ ἀφεντιά μου δυνάμεθα νὰ
σταθοῦμε ἔναντι Τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ καὶ
νὰ καυχηθοῦμε ὅτι ξέρουμε Τὸ Ἐλάχιστο
διὰ Τὴν Δική Τοῦ Ἄκτιστη Φύση.
Ἄρα
νὰ μιὰ ἀποδείξη ὅτι χρωστῶ. Νὰ, μιὰ
ἀποδείξη μεγίστη ἐν Τῇ Δόξᾳ Τῆς
Μεγάλης Λαύρας Τὴν Αὐγή, ὅπου ἀφοῦ
οἱ μετάνοιές μου δὲν
ἦσαν ἀρκετὲς
ὅσο ζοῦσα, δὲν πρόλαβα νὰ λιώσω τὸ
κουφάρι μου, καὶ νὰ τσούπ, ᾖρθε ὁ κάθε
“τίς”
λεγάμενος καὶ μὲ Τὸ Δίκαιον τῆς δικῆς
του παρατηρητικότητας, καὶ μὲ στολίζει
ὄχι ἀπὸ λάθη του, ἀλλὰ ἀπὸ συνυπαρκτὰ
ἔργα τὰ καταγεγραμμένα ἐδῶ
ἄκομα ἀπὸ τὰ δικά μου λάθη.
Ἄν,
ναί,
ἂν ἤμουν καλύτερος
χωρὶς τὰ τόσα ἐγώ μου μέσα μου, τότε
ἄκομα καὶ σὲ ἕναν σὰν αὐτὸν τὸν
κύριο ποὺ ἐκφράσθη τόσο ὄμορφα ἀπέναντί
μου, δὲν θὰ τοῦ τράβαγε τὴν προσοχὴ
ὡς ἀντίδραση κανένας λεκὲς ἀπὸ τὴν
αὔρα μου καὶ ἀπὸ τὰ “ροῦχα”
μου.
Σᾶς
δίνω μιὰ διαφορετικὴ ἐκδοχὴ ἀποδείξης
Τῆς
Μετενσάρκωσης, Τῆς Μετεμψύχωσης
καὶ
φυσικὰ Ἡ Μετενσωμάτωση ἀπαιτεῖ,
νὰ
ἔχεις φάει καὶ νὰ ἔχεις προσφέρει
πολλὰ
στὸν
φοῦρνο τους.
Σέβας
ποιεῖν
καὶ
θὰ σταματήσουμε ἐδῶ.
Καλόγερος
Τοῦ Φωτός.
26/7/2014
