Ἡ
παρουσία
στὴ
ζωὴ
μᾶς
τῆς ἄρνησης σᾶς διὰ
τὰ
ἔργα
μας καὶ
τὴν
παρουσία μας, μᾶς λυπεῖ
πολὺ
τὴν
καρδιά μας, καὶ
μᾶς
δείχνει ὅτι κάτι δὲν ποιήσαμε ἀρκετὰ
ὀρθῶς,
ἐν τῷ
προσκείμενῳ
τῆς
Εἱμαρμένης, ὥστε πᾶσα παρουσία τοῦ
ὀνόματος
καὶ
τῆς
ὅποιας μικρῆς ἢ
μεγάλης
δράσης μας, ποῦ
προσφέραμε
στὸ
Δημιουργό,
αὐτὴ
μόνο
νὰ
εἶναι
ἕνα σκαλοπάτι νὰ
ξεκουραστεῖτε
καὶ
ὄχι
νὰ
τὸ
κρίνετε
ἀδιάκοπα διὰ
“τὶ”
αὐτὸ
τὸ
μικρὸ
στασίδι
ἔχει νὰ
σᾶς
προσφέρει. Δικό μας δὲν εἶναι οὔτε
αὐτό. Στὸν Ὕψιστο ἀνήκει.
Ναί,
σίγουρα δὲν ποιήσαμε τὰ πάντα
Τέλεια, θὰ ἦτο
ὑπερβολὴ ὁ
κάθε τὶς ἐκ τῶν Ἁγίων
καὶ τῶν Ὁσίων
ἀκόμα καὶ ἂν αὐτὸς
προσφωνήθη ἔτσι ἀπὸ ἐσὰς
μόνο, ἀκόμα καὶ αὐτὸς
(καὶ
οὐχὶ
πάντα
ἀπὸ Τὸν
Ὕψιστο – ἀλλὰ καὶ
αὐτὸς
νὰ εἶστε
σίγουροι τὴν Μετάνοια καὶ
τὴν
Ταπεινότητα τὴν καλλιέργησε ἔστω καὶ
λίγο,
μὴ τὸν
κρίνετε τὸ δικό
του τὸ λίγο,
εἶναι ὡς Τὰ Ἰμαλάϊα
ἔναντί της δικιᾶς σᾶς στείρας καὶ
ἀνυνδρης
πεδιάδας ἀπὸ πλευρᾶς
παρουσίας ΟΝτότητας Πίστης, θὰ
πεῖτε
ὅτι στὴ Πεδιάδα
φυτρώνουν στάχια ναὶ
συμφωνῶ,
ἀλλὰ νὰ
δύνασαι
νὰ γίνεσαι
πεδιάδα διὰ αὐτοὺς
ποὺ ἔχουν
τὴ καρδιά
τους Στὸ Θεὸ
Προσφέρει,
νὰ σπείρουν
τὰ ἔργα
τῶν καρπῶν τῶν μέσα ἀπὸ
ἐσένα
τὸ τίποτα
τῆς γῆς, καὶ νὰ
γίνεσαι
Βουνὸ διὰ
νὰ
ἐμπνέεις
αὐτοὺς ποὺ δὲν
ἔχουν ἀντικρύσει ἀκόμα τὸ
Μεγαλεῖο
Του Θεοῦ, ἀπὸ κοντὰ
ἢ
ἀπὸ
μακριὰ-)
νὰ μὴν τολμᾷ
ἀπὸ τὸ
Devachan, ἢ τοὺς
πρώτους Παραδείσους τῆς διαμονῆς του,
νὰ μὴν ταπεινώνει
ἐαυτὸν ἔναντι
Τοῦ Μεγαλείου Ποῦ ἐδῶ
ζεῖ στὴν
ἀπέναντι πλευρά, καὶ νὰ
παρουσιάζεται
μεγαλοσχήμων καὶ εἰδικὸς
ἐπὶ παντὸς
ἐπιστητοῦ ὅταν
αὐτὸς ἔρχεται καὶ ἐμπνέει
ἄλλους δῆθεν ἐκ θεόπνευστων ὁδῶν καὶ
παραδρομῶν, τὶς ὁποῖες
σαφῶς καὶ τὶς
ἀνυνδρες καὶ τὶς
στεῖρες μὲ τὶς
ἄγονες, ἀλλὰ καὶ
τὶς εὔγονες χώματος
καὶ καρπῶν Ὁ
Ὕψιστος Θεὸς τὸ
ἐπιτρέπει.
Ἂν
ὅμως ἔρχεται ἡ κριτική
σας, σήμερα νὰ εὐκαρπωθεῖ
τῆς δικῆς μας παρουσίας
μέσῳ ἀκόμα καὶ
ἑνὸς “ἁγίου
λειψάνου” ἑνὸς
Ἁγίου, ποὺ ἐσεῖς
ἀνεξάρτητα ἂν δὲν πήγατε νὰ
προσκυνήσετε, ἀλλὰ
κατακρίνατε ἄλλους
διότι ἀποδίδουν σεβασμό, μέσῳ τῆς
ὅποιας πίστης τους, ἐκεῖ δείχνετε
ἀσέβεια ἔναντί Των Ἔργων Τοῦ Θεοῦ
(ποὺ
τιμᾷ
ἡ
καρδιά
τους – καὶ δὲν
τιμᾷ ἀκόμα
ἡ δική
σας- ἀκόμα καὶ ἂν
εἶναι ἀντίθετος ἀπὸ
ἐσὰς
ὡς πίστη)
διότι ΕΝΑΣ Μόνο Ἀποφασίζει ἂν πρέπει
νὰ ΔΙΑτηρηθεῖ
ἀκόμα καὶ ἕνα
λείψανο ἑνὸς Ὁσίου ἢ ἑνὸς
Ἁγίου κάπου, ἶνα αὐτὸ νὰ
δύναται νὰ συνδέσει
Ποίηση Πεπρωμένου διὰ πολλούς,
ἀκόμα καὶ ἂν ὁ
Ὅσιος καὶ ὁ
Ἅγιος, ὅσο ζοῦσε
ἀγνοοῦσε, ἢ δὲν
πίστευε στὴν Μετενσάρκωση, ἄρα συνυπάρχει
ἐδῶ ἕνας παρονομαστὴς
ἄγνωστός σας, ποὺ αὐτὸς
προσδιορίζει τὸ ἔργο
ἑνὸς Ἁγίου, ἢ ἑνὸς
Ὁσίου καὶ αὐτὸς
Ὀνομάζεται Θεϊκὴ Βουλήσει,
τὴν ὁποία ἐμεῖς δὲν δυνάμεθα οὔτε
οἱ Ἅγιοι νὰ
τὴν ἐνστερνηθοῦμε
στὸ Μεγαλεῖο της
καὶ οὐδέποτε νὰ
τὴν ἐγκολπωθοῦμε ὡς
Γνώση ἢ Συνείδηση,
ναί, Κληθέντες ἐσμὲν πρὶν τῆς ἐνσάρκωσής
μας ποὺ μέσῳ
αὐτῆς, ὡς ὄχημα τῆς
προσφορᾶς μᾶς ἔναντι Ὑψίστου, μᾶς
ἁγιοποιήσατε, νὰ εἶναι
αὐτὴ Πρόσφορό Της
δικῆς μας Προσφορᾶς ΜΟΝΟ ὡς Ὑπηρεσία
στὸ Θεϊκὸ
Χρόνο Τῆς Αἰωνιότητας
ποῦ Ἐκεῖνος μᾶς
Εἶχε Ἀναθέσει αὐτὴν Τὴν Ἐργασία.
Παρ'
ὅλα αὐτά, ἡ παρουσία
μᾶς ἀκόμα καὶ ἀπὸ
ἕνα τόσο δὰ κοκαλάκι
Ἁγίου, ποῦ αὐτὸς
ὁ κακομοίρης βρὲ
ἀδελφοί μου Τὸ
Θεὸ δὲν
ὑπηρέτησε ; Τί σᾶς μέλει ἐσάς, ἂν Στὸ
ΕΥρος ποῦ Ὁ
Ὕψιστος Ἐπιτρέπει
καθίσταται αὐτὸ τὸ
κακόμοιρο κοκαλάκι
“τῆς νυχτερίδας”
διὰ τὴν λογική
σας, ἐλάχιστος μόνο ἀγωγὸς Ἔργων
Ἀγγέλλων μὲ περισσότερα
ἀπὸ ἕνα λάμδα στὰ
φτερά τους ;
Ἀφῆστε
Στὸ Θεὸ τὰ
κουμάντα ποὺ μόνο
στὰ Χέρια Τοῦ
Αἰώνια Εἶναι, καὶ
ἀσχοληθεῖτε μὲ
τὴν δική σας Τελευταία
Εὐκαιρία Λεύκανσης.
Αὐτὰ
εἶναι πρόλογος... τώρα
ἔχετε ρῖγος στὸ κορμὶ
σᾶς διότι ἀντιληφθήκατε
ὅτι τὸ ἄλφα μὲ
τὸ βῆτα
γεγονός, ἴσως ἀποδεικνύει ἕνα Θέλημα
Τοῦ Ὑψίστου ἐν
Ὀδῷ οὐχὶ
ἀπαίτησης ἀπὸ
ἐσάς, ἀλλὰ ἀπὸ
προσφορὰ ἔναντί
των ὅσων στὸν Ἕνα Θεὸ Αἰτηθήκανε
πολλοὶ διὰ
ὁρισμένους καὶ
διὰ ὅλους.
Ἀκριβῶς,
νὰ μὴ φαφλατίζουμε
σὰν σουρωμαδημένες πνευματικὰ
καρακάξες. Μετὰ
οὔτε γιὰ σοῦπα
δὲν θὰ ἤμαστε
χρήσιμες...καὶ χωρὶς
φτερά, τί ἀέρα νὰ ἀνοίξουμε
σὲ πανιὰ ἱστίων
ἄλλων ; Ποῦ αὐτὴ
ἡ ὥρα
τοὺς ἔχει ἔλθει διὰ νὰ
πετάξουν καὶ νὰ
Προσφέρουν σὲ
ὅλους το Ἄνθος τῆς
Πτήσης των ;
Ἄρα
ὁ ἰδιαίτερος λόγος
τῆς μικρῆς μου παρουσίας ἐδῶ, εἶναι
διὰ νὰ μπορέσω
νὰ ἀποδώσω ἐλπιδιο
ἄφιξη ἐλέους, εἰς μιὰ ψυχὴ
ποὺ μὲ
κατηγοροῦσε κάποτε
ἐν δικαίῳ δικό
του τρόπο τῆς πίστης του, ἀκόμα καὶ
ἂν δὲν ἦταν στὴν δική
μου πίστη προσανατολισθεῖς. Ναὶ
ἀλλὰ αὐτὴ
δική του μὴ συνύπαρξη
τότε, μὲ τὴν
ταπεινότητά μου, μὲ ὁδήγησε
ἐμὲ τὸν ἐλάχιστο
ἔναντι Ὑψίστου στὸ νὰ
προσφέρω ἀλλοῦ
τα ἔργα τῶν προσπαθειῶν
μου, ὅταν Ὁ Ὕψιστος
Ἔκρινε ὅτι ἢ παρουσία
τῆς ἐξέλιξής μου ἦτο ἱκανὴ στὸ
νὰ μὲ
Χρησιμοποιεῖ
Ἐκεῖνος, ἶνα διακονῶ
ἄλλους ὡς ἐκείνων ἡ
πίστη ἠτο Παροῦσα στὰ
χέρια Τοῦ Θεοῦ,
πεῖτε μου τώρα, ἂν ἕνας ἐξ ὑμῶν δὲν
μὲ εἶχε κατηγορήσει
καὶ δὲν μὲ
εἶχε ἀναγκάσει νὰ
πάρω πορεία ἀνάλογή
της τότε σωτηρίας μου, θὰ μποροῦσα
νὰ εἶχα προσφέρει
στὸν Ὕψιστό τα περισσότερα ;
Ἡ
ἀνάλυσή μου δὲν
συμφωνεῖ ἀκόμα
μὲ ἐσάς, στῆς
καρδιᾶς σᾶς τὰ μέρη,
ἐσὰς ἐξ ὑμῶν ποὺ ἔχετε
καρπωθεῖ στὴ
λογική της σκέψης σας,
ἐν ἀπουσίᾳ δράσης
ὁλότητας τοῦ Νοῦ
σᾶς ἔναντι ὅλων των
ἔργων τῆς Ἀρτιότητας καὶ τῆς
Τελειότητας Τοῦ Ὑψίστου,
καὶ σήμερα μὲν
προσφέρεται εἰς ἀτραποὺς δυνάμενους
καὶ ψυχὲς νὰ
βοηθήσουν, ἀλλὰ
τὸ μεγαλεῖο
της Ὀπτικῆς Γωνιᾶς τῆς ματιᾶς σας σὲ
κάθε μάτι σας, σᾶς
ἔλειψε ἀπὸ ἄλλες
ἐνσαρκώσεις ἕως τὸ σήμερα,
καὶ νὰ ποὺ
σήμερα ποὺ
προσπαθεῖτε μέν, ἀλλὰ
ἡ ἔσω
σύνδεσή σας, καὶ ἐσάς,
σᾶς λείπει ὡς ἄλλοτε εἴχατε μὲ
Τὸν Δημιουργὸ
ἀκόμα καὶ ἐσεῖς.
Νὰ
πὼς ἕνας χθεσινὸς
ἥρως γίνεται καὶ καθίσταται
ὁ ἀνθοπώλης σήμερα
προσφορᾶς Ἐννοιῶν συμπόνιας σὲ
πολλοὺς ἀλλὰ τὸ
Ἔργο του δὲν εἶναι
συνδυνάμενο Ἐλαίους
ἀκόμα καὶ Ἀρρωμάτων,
ὡς ἡ παλαιὰ
δική του καταγραφὴ
καὶ ὡς
ἥρως, στὸ Θεὸ
Προσεφέρθη.
Ἀπὸ
ἕναν ποὺ τὸν
λέτε “Ὄσιο”.
29/11/2014
