Μνῆμες Ἀρχέγονες !

Μνῆμες Ἀρχέγονες !

Μνῆμες καρδιῶν στὴ σελίδα τοῦ χρόνου σου,

Μνῆμες ὑποσχέσεων ποῦ δὲν ξεφύλλισες,

Στὰ ἀγγίγματα τῶν φιλιῶν σου ξεφτίλισες !

Δὲν υἱοθέτησες τὸ διάβασμα

Ἀκροδακτύλων τῶν χεριῶν σου.

Ἐνθύμηση ὑπαρκτὴ σὲ μερικοὺς

Ἡ παρουσία τῶν χεριῶν σου διαβήτης

Στοῦ ὀνείρου ἀγγίγματος τὴ σιγή.

Δρασκελιὰ νὰ τηρήσεις στὸ Μύθο

Πέρασμα τῆς σιωπῆς σὲ Θρύλο

Κάθε ἀλήθεια ἀρνήθηκες,

Ἀπὸ τὴν κάθε ἴσαλο γραμμὴ Τῶν Ὀνείρων

Γιὰ ὅ,τι στὴ μάνα σου δὲν ἔδωσες,

Σὰν ἀξία στῶν μαστῶν τῆς τὸ γάλα,

Ἀντιπαράθεση στ' ἄλικο χεριῶν σου αἷμα.

Τὰ δικά Της ὄνειρα Ἴσα μὲ Τοῦ Χριστοῦ

Σὲ πρόποδες Ἱερῶν Βουνῶν τὰ βράχια,

Τὰ ὄνειρά Της τῶν κυκλαμίνων ξέχασες

Καὶ τῶν ρόδων τοὺς τὸ ἄρρωμα πρόδωσες,

Ὄχι μόνο ἐσύ, δὲν εἶσαι ἡ μόνη δυστυχῶς

Μὰ σὰ τοῦ λόγου σου ἀμνήμων καρδιά,

Ὅμως εἶναι σίγουρο ὅτι δὲν εἶχες φτιάξει

Τὰ καρφιὰ τοῦ σταυροῦ Τοῦ Χριστοῦ !

Ὅμως τὸν σιδερὰ τὸν ξέρει καὶ

Τὸν πονᾶ μυστικὰ ἡ καρδιά μου,

Σὰ τοῦ λόγου σου τὴν ἀφεντιά,

Καὶ τῆς μιᾶς ἀδελφῆς σου ἡ λαλιά.

Πονᾶ ἡ ἀναλγησιὰ πολλῶν

Ὅσο Στοῦ Χριστοῦ τὰ καρφιά.

Στοὺς ἤχους τῶν δακρύων

Σιωπηλά σας ἀγαπῶ, ἀφοῦ παλεύω

Ὁλημερὶς μέσα μου νὰ συγχωρῶ.

Σὰν καὶ ἐκείνους ποῦ τ' ἀδέλφι

Ἀλλὰ καὶ τὸ παιδὶ Τοῦ Χριστοῦ

Βγάλανε "ἐντέχνως" ἀπ' τὴ μέση.

Ὑφαίνω τὴν Ἀγάπη στὰ Ὄνειρα

Φτερουγισμάτων Ἀγγέλλων στὴ σιγή,

Τὰ δάκρυά μου πρωτόλεια ἔργα

Τοὺς τὰ διπλὸ-ἐμπιστεύομαι,

Τοὺς τὰ προσδίδω γονυπετής,

Στῆς Παναγιᾶς Τὴν Ἀγκαλιά,

Ὅσο ἁμαρτωλὸς καὶ νὰ' ναὶ κανείς,

Τῆς κάθε μάνας ἡ ἀγκαλιὰ

Εἶναι ἡ Ὑψίστη Παρηγοριὰ

Γιὰ ὅ,τι δὲν μπορεῖ νὰ φθάσει

Ἀλλὰ δὲν σταματᾶ ν' ἀγαπᾶ.

Πανάθεμα μέ, δὲν ἔμαθα,

Δὲν πρόλαβα,

Νὰ ὑφαίνω σὰ τῆς Πηνελόπης

Τὸν ὑπέροχο Μαγικὸ Ἀργαλειό,

Τουλάχιστον τὰ δικά της ψέματα

Εἶχαν Θεϊκὴ Ὑπόσταση Ἀλήθειας

Στῶν Θεῶν τὰ κάθε βλέμματα.

Ναὶ ὑπάρχει Ψέμα ποῦ Ὑπηρετεῖ τὴν Ἀλήθεια

Ὡς πάντα ὑπῆρχε Ἀλήθεια μέσα σὲ κάθε Ψέμα,

Ἀλλὰ θυμήσου, ὅτι στῶν ματιῶν

Καὶ στῶν δακρύων Ἡμιθέων καὶ Θεῶν

Στὸ αἷμα δὲν ὑπάρχει

Τὸ παραμικρὸ ἴχνος ψέματος παρὰ ἡ ἀλήθεια

Ὅταν ἡ Ἐνθύμηση ὑπὲρ Ἀλλήλων

Εἶναι Ζωντανὴ Ὑπαρκτὴ κι' Ἀνεστημένη

Ἀκόμα καὶ γιὰ ὅσους τόσες φορὲς

Σὰν καὶ τοῦ λόγου σου σκότωσες ἀλάφρων

Καὶ γιὰ σὲ δικαιωμένη σὲ κάθε ἀναλγησιὰ

Νοήματος ὀργασμοῦ σου

Κάθε μιᾶς προδοσίας σου ἀγκαλιά.

Ἡσύχασε, δὲν εἶσαι ἡ μόνη...

Ἐνίσταμαι στὴν ἀμνησία σου

Στὴν ἀφλογησία τῶν καρδιῶν σου

Ποῦ δὲν θυμᾶσαι τίποτα !

Σὲ φίλησα ἀλλὰ ἐσὺ κοιμᾶσαι.

Λάθος γυναίκα φαίνεται φίλησα !

Συγνώμη Θεέ Μου παρασύρθηκα,

Καὶ ἔφυγα Τῆς Πλώρης Σου σκοπός,

Πάω στὴ Πρύμνη Σου ἀναρκουδα

Νὰ γίνω σιωπηλός Σου σημαντωρός.

Χθὲς οἱ Ἄγγελλοί Σου Σ' εὐχαριστῶ,

Μοῦ ἔδιναν τὶς λέξεις Σου

Στοῦ Δρόμου Σου Τὴν Ἄκρη,

Ἀπ' τῆς καρδιᾶς μου τὴν Ἀπάχνη,

Γιὰ Ἐκείνη ποῦ Εἶναι πάνω ἀπὸ

Τῆς καρδιᾶς Μου ἡ Αἰώνιά Σου Ἀπαρχή,

Ὄχι Θεέ Μου δὲν Μὲ 'στειλες Ἐσὺ σὰν λάθος,

ΛΑΘΟΣ εἶμαι ἐγὼ ἀναζητῶν νὰ συνδέσω

Κάθε ἀγάπης Νῆμα ποῦ ἀγάπησα γιὰ Σένα,

Σὰν καὶ Σένα εἰς προσκυνήματος καρδιᾶς γυνῆς

Χωρὶς μεσωπάτωμα κάτω ἀπὸ τὸ ἀνώι,

Ἀλλὰ καὶ ἄνευ διαζώματος πλειστάκις

Σὲ κάθε παρθενοραφὴς λαλιὰ

Κάτω ἀπ' τὸ μεσοφόρι !

Ἄλλωστε Θεούλη Μου, Ὡς Ὅλους μας

Ἐσὺ τὶς Ἀγαποῦσες καὶ τὶς Ἀγαπᾶς,

Πιότερο μέσα καὶ ἀπὸ μένα...

Ποῦ εἶναι τὰ ἄλογα τῆς Ἐνθύμησής Σου

Ποῦ εἶναι τὰ ἄνθη τῆς κάθε Ἐνθρόνισής Σου

Σὲ κάθε ἀγκαλιᾶς Θρόνου καὶ Μεγαλείου Σου ;

Σὲ Κάθε Χαραυγῆς Δροσοσταλιὰ ;

Ἐσὺ τὶς Ἐμπιστεύτηκες

μέσα ἀπὸ τὴν κάθε μᾶς ματιά,

Ἐσὺ τὶς Ζέσταινες μέσα ἀπὸ τὴ κάθε μᾶς ἀγκαλιά,

Ἐσὺ Ζωὴ Χθόνια μέσα τους τοὺς Ἔδωσες,

Νὰ Σὲ γνωρίσουν, νὰ Σὲ ἀγαπήσουν σὲ μᾶς ,

Καὶ μίσησαν τὸν Θεϊκὸ Ἑαυτό τους

Καὶ γύρισαν τὴν πλάτη στὸ κάθε Θεό τους.

Μοῦ δείχνεις Θεέ Μου τοὺς σεισμούς Σου

Καὶ τοὺς καταποντισμούς Σου,

Εὐλογῆσον Κύριε, Ἁγίασον Κύριε

Τὴν Ὑπέρτατη Τὴν Ἅγια Ὥρα Σοῦ Προσκυνῶ,

Σὲ κάθε Σεισμοῦ Σοῦ Ἀνάγγελμα

Σὲ κάθε Τσουναμιοῦ Σοῦ Συναπάντημα

Σὲ κάθε Θυέλλης Σοῦ

Ἆσμα Ἀσμάτων ὡς Ὀρυμαγδό,

Σὲ κάθε Βροντῆς Σοῦ

Εὐφωνία Ἤχων Σοῦ Θεϊκῶν,

Σὲ κάθε Ἡφαιστείου Σοῦ

Ἀναπνοὴ Ἀνατολῆς

Ὄνειρα κάνω νὰ δῶ

Τοὺς Οὐρανούς Σοῦ Καθαρούς.

Θεούλη μας, σὲ παρακαλῶ μὴ ξεχάσεις

Τὴν ἑπόμενη φορᾶ Θεϊκοῦ Σοῦ Ἀναστεναγμοῦ

Ἐκεῖ "ποῦ" θὰ ἀρχινίσεις νὰ μᾶς φτιάξεις Νέα Εὕα,

Πάρε ἀπὸ ἄλλων παϊδιῶν παιδιῶν Σοῦ κοψιά,

Γιατί ἀκόμα πονᾶνε τὰ ρημάδια τοῦ Ἀδὰμ

Ποῦ Δανείστηκες τοῦ κακομοίρη τα πλευρά.

Ὅμως δὲν φταίει ἡ Εὕα γιὰ τὴν Πτώση

Οὔτε καὶ ὁ Ἀδάμ, ἀλήθεια, γιὰ πεῖτε μας

Σοφοί της κάθε Ἀλαφροΐσκιωτής σας

Σολωμονικὴς ποιὸς φταίει ;

Μιὰ γυνὴ Εἶχε Φτιάξει μαζί του Ὁ Θεὸς

Καὶ αὐτὴ ἡ δόλια τὸν παράτησε,

Μετὰ τοῦ Ἔδωσε ἄλλη μιὰ γυμνὴ ζωῆς

Ἀπὸ τὰ πλευρὰ τοῦ Φυσώντας σ' αὐτὰ

Θεόπνευστη Ζωὴ Ὀνομάσας κι' αὐτὴ Γυνὴ !

Ἀφοῦ μᾶς Ἰσομέτρησε Ὑπέρμετρα

Θεϊκὰ στὴ Ζυγαριὰ Τῆς Δικαιοσύνης Του,

Γέννησε καὶ τὸν Κάϊν ἀλλὰ καὶ τὸν Ἄβελ,

Ἀλλὰ τὸ ἴδιο γάλα Τῶν Μαστῶν Τῆς Τὸ Θεϊκὸ

Ἔδωσε σὰν Ἐλπίδας Ἀνάστασης καὶ στοὺς δυὸ

Τὸ Αἰώνια Κρυμμένο Μυστικὸ στῆς Λίληθ

Τὴ μασκαρεμένη Αἰώνια της "μπαμπεσιά".

Νὰ λοιπὸν

τὸ Πρῶτο Πρωτοκλασάτο Ψέμα

Καὶ ἡ Πρώτη Ἀνυπέρβλητη Πτώση Ἀλήθειας,

Μὴ τὰ φορτώνετε ὅλα στὸν κακομοίρη τὸν Ἀδὰμ

Τότε ὁλημερὶς στοὺς κήπους τῆς Ἐδέμ,

Γύρναγε φορτωμένος γιὰ τὸ μεροκάματο

Φτιάχνοντας Μηλίτη Οἶνο στ' Ἀμπέλια Θεῶν !

Ἀποκαμωμένος ἄκουσε τὴ λαλιὰ ἡ καρδιὰ

Τῆς Ἐμπιστοσύνης τοῦ στῆς Εὕας τὴ μιλιά,

Γυναίκα τοῦ νόμιμη ἦταν καὶ ἡ δεύτερη

Ἀλλὰ δὲν ἔφτιαξε ἐκείνη τὴ Μηλιὰ !

Διότι ἐκείνη πρὶν Ὀλομεστῆς ἔπεσε στῆς Λιλιθ

Τὸ διπρόσωπο δόκανο ὡς συχνάκις

Καὶ ἡ δική σας γυνή, ποιεῖ ἐν τῇ σιωπὴ

Μέσα της στὸ δόξα πατρὶ τῶν σκέψεών της

Κάθε Διπρόσωπη μαζί σας συμπεριφορά.

Ἦταν αὐτὴ ὁ Πρῶτος ἐπὶ Γῆς

Γνωστός σας Ἄγνωστος Ἰανὸς

Ἄλλων Κόσμων Ἱερὸς Θεὸς .

Κι ὁ Χριστὸς γιὰ αὐτὸ Σταυρώθηκε

Διὰ νὰ Ἀναστηθεῖ σὲ Χωροχρόνο Υἱοῦ

Κάθε Μνήμης Ἐλπίδα Ἀρχέγονη Μητρικὴ

Ἔργου Ἱεροῦ ἀπὸ τὰ χέρια Του ὡς καὶ

Ὁ κάθε ἀκόμα δικός σας Δισυπόστατος Ἰανός.

Ὅμως Ἀμνήμονες Μάθετε ἐπιτέλους,

Ὅτι πρώτη καὶ αὐτὴ συνειδητὰ

Δέχτηκε σὲ πεῖσμα τῶν Ἐγώ της,

Νὰ Συνυπηρετεῖ Αἰώνια το Χριστὸ

Ἀλλὰ καὶ ὅταν δὲν Θυμότανε,

Στὴ Γῆ σᾶς μαζί Του Ἐρχότανε

Ὅταν Ἐκεῖνος συχνὰ τὴν Περπάτησε

Ἀφοῦ καὶ Αὐτὴ πρώτη σιμά του Ἔτρεχε.

Ἄρα Δείχνει στοὺς καράβλαχους ὅλων τῶν Ἐγώ σας

Πῶς τὴν Ἀτραπὸ τοὺς ἐντὸς Ποιμνιοστασίων

Ξαναχτίζουν Μόνο Οἵ Του Πνεύματος Λύκοι

Σὲ κάθε Ἐλπίδας Ἀνάστασης Προσμονή.

Ἀφοῦ δὲν σταματᾶ καὶ αὐτὴ Νὰ Προσπαθεῖ !

Ἀγαπῆστε Τὴν στὴ Σιωπὴ Θεῶν

Ὄχι μόνο Τῶν Ἀμνῶν !

Τιμῆστε Τὴν στὸ Φῶς Τοὺς Τὸ Θεϊκό Τῶν Λύκων !

Ἔτσι Χαρούμενο μάθετε ὅτι κάνετε καὶ Τὸ Χριστὸ !

Ἁπαλύνετε τοὺς πόνους στὰ ὄνειρά Της

Εὐχαριστῆστε Τὴν στῆς Γαλήνης τὸν Ὕπνο.

Σᾶς χάρισε Ἔλευση Ἐλπίδας

Στὸν Ἀνάδελφό σας τὸν Κόσμο

Ἀκόμα σὲ κάθε πτυχὴ Ἐφιάλτη Της.

Ναὶ τὸ Ἀγνοεῖτε ἀλλὰ εἶναι Ἀλήθεια

Τοῦ Θεοῦ Μεγάλη Συναλήθεια

Ἡ Λίλιθ μάθετε σήμερα πάλι ἐδῶ

Ἀνάμεσα σας περπατεῖ σὲ σῶμα ψυχῆς βλέμμα

Καὶ καρδιὰ γυναικός, ὡς καὶ αὐτὲς

Μαζὶ μὲ μερικοὺς ἀπὸ τοὺς ἄλλους

Ποῦ διπλοποπροδώσανε τότες

Τὸν Χριστὸ μπροστὰ Στὴ Παναγιὰ

Καὶ Στὸ Θεὸ πρὶν ξεψυχήσει στὸ Σταυρό.

17/9/2012