Σελίδες.

Σελίδα 1.

Ο μεγάλος δάσκαλος Τζον Κάμπατ-Ζιν μου δίδαξε τον λεγόμενο «Διαλογισμό του Βουνού». Σκέφτομαι συχνά αυτή τη διαλογιστική άσκηση, γιατί με βοηθά να καταλάβω πώς μπορώ να παραμένω γειωμένος και εστιασμένος στο κέντρο μου, ανεξαρτήτως περιστάσεων και εξωτερικών συνθηκών.
Φανταστείτε ένα όμορφο βουνό, ίσως με χιονισμένη κορυφή. Καθώς το κοιτάτε, μπορείτε να διακρίνετε ότι διαθέτει έναν εσωτερικό πυρήνα στον οποίο επικρατεί πάντα μια κατάσταση ηρεμίας και μια σταθερή Θερμοκρασία/Ετσι, ό,τι και αν συμβαίνει εξωτερικά, το εσωτερικό παραμένει αμετάβλητο.
Και τώρα, φανταστείτε ότι οι εποχές έρχονται και φεύγουν. Το καλοκαίρι φέρνει μαζί του αιφνίδιες μπόρες και πυρκαγιές, και όμως το εσωτερικό του βουνού παραμένει σιωπηλό, ήρεμο και γαλήνιο. Το καλοκαίρι δίνει τη θέση του στο φθινόπωρο, στον άνεμο που λυσσομανά και στα φύλλα που πέφτουν από τα κλαδιά των δέντρων. Έπειτα, έρχεται ο χειμώνας, με τα χιόνια και τις χαμηλές θερμοκρασίες του. Και ύστερα, ο χειμώνας δίνει τη θέση του στην άνοιξη, και τα χιόνια λιώνουν προκαλώντας χιονοστιβάδες. Και όμως, ο εσωτερικός πυρήνας του βουνού, αυτό το όμορφο, βαθύτερο μέρος του, δεν επηρεάζεται καθόλου από τις αλλαγές των εποχών.
Είμαστε κι εμείς σαν αυτό το βουνό. Δεν χρειάζεται να επιτρέπουμε στα εξωτερικά γεγονότα να κλέβουν τη χαρά και την αρμονία μας, όσο και αν μας χτυπούν οι καταιγίδες, όσο και αν λυσσομανούν οι άνεμοι. Διαθέτουμε όλοι αυτόν τον ήρεμο και σιωπηλό εσωτερικό πυρήνα. Βρίσκεται εκεί όποτε επιθυμούμε ή χρειαζόμαστε να μεταβούμε σε μια κατάσταση γαλήνης. Αν στραφούμε προς το εσωτερικό μας, μπορούμε να αποκτήσουμε πρόσβαση στην εκπληκτική, θεραπευτική δύναμη αυτού του πυρήνα. Το βουνό, εσωτερικά, είναι τέλειο – το ίδιο ισχύει και για εμάς.
Φανταστείτε τώρα ότι καταφθάνουν τουρίστες στο βουνό. Έρχονται με τρένα, αεροπλάνα, αυτοκίνητα, πλοία και άλλα μέσα. Και ο καθένας από αυτούς έχει τη δική του άποψη: Αυτό το βουνό δεν είναι τόσο όμορφο όσο το άλλο βουνό που είχα δει στο τάδε μέρος· είναι πολύ μικρό ή πολύ ψηλό, έχει πολύ στενά μονοπάτια ή έχει πολύ φαρδιά μονοπάτια. Αλλά το βουνό δεν νοιάζεται, γιατί ξέρει ότι αποτελεί την τέλεια έκφραση ενός βουνού.
Το ίδιο ισχύει και για εμάς. Ό,τι και αν λένε οι άλλοι, όποιες και αν είναι οι απόψεις τους για εμάς, όποιες και αν είναι οι επικριτικές γνώμες που εκφράζουν θεωρώντας ότι μπορούν να λειτουργήσουν σαν καθρέφτες για να δούμε τα ελαττώματα μας, εμείς είμαστε ήδη τέλειοι, αφού η ουσία μας είναι θεία. Δεν χρειάζεται να επηρεαζόμαστε από τις γνώμες των άλλων ανθρώπων, ακόμα και αν ανήκουν στο στενό μας περιβάλλον, όπως οι συγγενείς μας, οι εργοδότες μας ή οι σύντροφοι μας. Είμαστε ακλόνητοι και ριζωμένοι στη γη, όπως το βουνό. Ξέρουμε, βαθιά μέσα στην καρδιά μας, ότι αποτελούμε την τέλεια έκφραση μιας πνευματικής οντότητας. Τα λόγια των άλλων δεν μπορούν να κλέψουν την εσωτερική γαλήνη και χαρά μας, παρεκτός αν τους παραχωρήσουμε εμείς αυτή τη δύναμη. Χρησιμοποιώ συχνά αυτόν το διαλογισμό για να υπενθυμίσω στον εαυτό μου και στους άλλους πόσο υπέροχη και μεγαλειώδης είναι η ουσία μας, όπως και η ουσία αυτού του όμορφου βουνού. Παρόλο που το έχουμε ξεχάσει, είμαστε ήδη τέλειοι. Και ήμαστε τέλειοι ανέκαθεν.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Δρ Brian Weiss «Ταξίδι στο Χθες» Εκδόσεις Διόπτρα.


Ἐρώτηση : Εἴπατε κάτι ὅση ὥρα διαβάζαμε τὸ παραπάνω κείμενο.
Ἀπάντηση : Ἀκούσατε σωστά, ὅ,τι ΕΛ~Εχθη ἀλλὰ δὲν ἦταν μόνο ἀπὸ μένα, ἤμουν ἡ σιωπὴ ὡς Ἀεδνωροῦσα Ἀρχή, ποῦ σᾶς ἔφερε τὴν ἀπάντηση σὲ ὅ,τι διαβάσατε καὶ ἐπειδὴ Ὁ Νοῦς σας, πῆγε πιὸ γρήγορα στὴ Σιωπὴ Τῶν Σιωπῶν Τοῦ κοντά, {σᾶς ἔφερα τὴν ἀπάντηση, δὲν ἤμουν ὅμως ἡ μικρότητά μου ἡ ἀπάντηση ἡ ἴδια, πουΣΥΝΟρθῶς ἠκούσθη} ἄρα ΣΥΝΔέστε αὐτὸ μὲ τὸν χθεσινὸ σεισμὸ σὲ βάθος 3χλμ ποὺ ἔγινε στὶς ὁροσειρὲς κοντά τῶν Ἄλπεων στὴν Ἐλβετία, μὲ ὅ,τι ΕΝΘυμεῖστε περὶ μιᾶς ΥΠΕΡοχης ἤδη δοθείσης Προφητείας ἀπὸ Τὴν Μία Δίδυμη Φλόγα τινὸς ἐξ ὑμῶν ἐκ Τῆς Πρωταρχικῆς τους Ἀκτῖνος...
Ἐρώτηση : Ἄρα ἡ ἀπάντηση ποὺ ἀκούσαμε δὲν σᾶς ἀνήκει.
Ἀπάντηση : Τὸ δύσΤΡΟΠΟ τῆς ΣΥΝΑντίληψης εἶναι ὅτι δὲν ἀνήκει οὔτε εἰς αὐτὸν ποὺ τὴν Ἔδωσε, μηδὲ καὶ εἰς ὑμᾶς ποὺ τὴν λάβατε [ΕΝΑντι Τῆς Κάθε Ὑπερῴας ΣΥΝΑρχῆς]. Κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ μὴν τὴν γράψετε {καὶ νὰ μὴν σᾶς τὴν πῶ πάλι, μηδὲ καὶ νὰ τὴν σχολιάσω}, περισσότερο ἀπὸ ὅσα ἐλέχθησαν ἤδη εἰς τὸν ἀέρα τῆς βροχῆς {διότι καὶ ἡ βροχὴ ἔχει ἀέρα, ὡς καὶ ὁ ἄνεμος θάλασσα}.
Ὅμως, βλέπετε ὅτι ΔΙΑθέτοντας προσφορὰ ὑπηρεσίας, μπορεῖτε νὰ τὴν σημειώσετε {ἀλλά, δὲν εἶναι ἄμεσα διὰ δημοσίευση}, εἰς χρόνους δὲ Ἀτρειδῶν ποὺ ἔχουν κληθεῖ νὰ συντελεσθεῖ ὁ πνευματικός τους θάνατος, {καὶ ὅταν τίνος ἔρχεται ἢ ἡ ζωή του, ἢ ὁ θάνατός του, εἰς κάθε δικό του ἐπίπεδο τοῦ ἐσωτερικοῦ “ἰέναι”}, τότε αὐτὸς ποὺ καραδοκεῖ νὰ ἔχει συμφέρον, εἶναι ὁ μόνος { ποὺ εἰς ἐκείνη τὴ στιγμὴ } χάνει {μὲ τὴν ἔννοια του συν~φερΟΝΤΟΣ εἰς τὸ συμφέρον τού}, κάθε ἐπένδυση Τῆς ΕΛπίδος.
Ἄρα σᾶς ρωτῶ, ἂν ὑπῆρχε ἡ αὐταπάτη τους, τῆς ἐλευθερίας τῆς βούλησής τους, θὰ εἶχαν ποτὲ ἔστω, μία ἀντί, γιὰ καμία δυνατότητα ἀνάστασης καὶ πρόσβασης μὲ τὴν ΕΛπΙΔΑ ἐκ Τῶν Κάτω Κόσμων ΣΥΝΙστάμενη αὐτῶν ὡς ὅ,τι ἐκεῖ νομίζουν ὅτι ζοῦνε, πρὶν τὸν πρῶτο θάνατό τους ποὺ τοὺς ὁδηγεῖ εἰς τὴν ἐπιμέρους καὶ τὴν ὁλικὴ αὐτογνωσία ; { Ὀρθὴ ἀπάντηση «Πάντα ὄχι»}.
Πᾶμε τώρα στὴν πιὸ δύσκολη ἐρώτηση :Ποιὸς δύναται καὶ ἀπὸ “ποὺ” μὲ τὸ κάθε “γιατὶ” ἐν Δόξῃ Ὑπηρεσίας νὰ ἐπενδύσει εἰς τὴν Κόλαση, ὑπὲρ τῆς ἐκεῖ ἀπελευθέρωσής τους, ἐκ τῶν ἐκεῖ ΣΥΝΑλλήλων του, καὶ τῶν ΣΥΝΙδίων του ;
Ρωτῆστε τοὺς ταγοὺς τῶν θρησκειῶν σας, τῶν ἐπιστημῶν σας, τῶν φιλοσοφιῶν σας καὶ τῶν κάθε εἴδους πνευματικῶν ὁμάδων σας, ἀκόμα καὶ τοῦ New Age, ὄχι ἂν ξέρουν, ἀλλὰ ἂν μποροῦν νὰ πᾶνε ἐκεῖ (ναὶ στὴν Κόλαση) καὶ νὰ γυρίσουν καλύτεροι ἀπὸ πρὶν *.
{ * ἄρα ἀκόμα μιὰ φορὰ ὁ χρόνος, ὁ ἀχρόνως προσδοθεῖς καὶ προσφερθεῖς εἰς κάθε μήνυμά μας, ἂν καὶ ἐφόσον εἶναι ἀπὸ ἐμᾶς, σᾶς δίνει δίοδο κάθαρσης καὶ αὐτογνωσίας ἔναντι ὑμῶν νὰ δεῖτε ἐκεῖ ποὺ εἴμαστε, ἂν πάντα σὲ κάθε χρόνο μέλλοντος, παρελθόντος, μέσα ἀπὸ τὸ κάθε παρόν, νὰ ἐρχόσαστε εἰς τὸ μέλλον κυρίως τοῦ μηνύματος καὶ νὰ διορθώνεται en volonte Divine Τὸ Πᾶν δοθὲν ἐκ τοῦ ΟΝτος (ἔναντι τοῦ μὴ ὄντος ὅστις δὲν μπορεῖ νὰ κινηθεῖ εἰς ἄχρονο χρόνο ὁμιλίας) καὶ βλέπετε ὅ,τι σᾶς λέμε πὼς ταξιδεύει σὲ κάθε χρόνο Εἱμαρμένης, ναί, σαφὲς εἶναι ἐκ τῆς παρούσης ἀνάλυσης, ὅτι ὁ χῶρος ἐδῶ, ὑπὸ αὐτὸ τὸ πρῖσμα θέασης ἀνήκει εἰς τὸ ΠεπρΩΜένο, ἶνα προσδίδονται εἰς τοῖς πάσι τῶν ἐχόντων Δυνητικὲς Δυνατότητες ἡ κάθε Δυναμικὴ Ἔλευσης Δεικτῶν Ἀνάστασης.}
7/3/2017
Ἀκούσαμε : “ ἀκόμα καὶ αὐτὰ (τὰ βουνὰ) ἀλλάζουν”
“ὑπεροχα” σᾶς ἐλέχθηκε, καὶ νοιώσατε δυὸ ἀνάγκες μιά, διὰ μιὰ τροφὴ ποὺ ἔσχετε ἀπόφαση, νὰ μὴν ἔχετε ὡς συνήθεια, καὶ μιὰ ἄλλη ἀνάγκη, σᾶς ᾖλθε διὰ ἕνα φῶς ἐργασίας, ἀμέσως μετὰ ὅταν ὁ ἔσω ἐνάντιος ἐαυτὸς κίνησε νὰ ζήσει τὴν ἀνάγκη, εἴδατε ὅτι ἄλλαξε καὶ αὐτὴ φορᾷ, ἀμέσως καταλάβατε εἰς τὴν συνέχεια, ὅτι ἡ Μεγίστη Των Ἐπενδύσεων ἀνὰ ΕΥρος Τῆς Προηγούμενης Δημιουργίας ἦταν νὰ πάει ὁ κάθε ἕνας καὶ νὰ ἐπενδύσει τὸν καλύτερο θησαυρὸ τῶν ἐγώ του καὶ εἰς τὴν Κόλαση, ἶνα ΣΥΝΑρχεται αὐτῆς ἡ κάθε ζωή της, σᾶς ρωτᾶμε ὅμως τὴν καίρια ἐρώτηση : “Ποιὸς ἔχει καὶ εἶχε συμφέρον νὰ ὑπάρχει καὶ νὰ διατηρεῖται ἡ κόλαση ;” νὰ ποὺ δώσατε τὴν καλύτερη ἀπάντηση μόνος σας : “ἐμεῖς ” .
8/3/2017