Ἡ ἐρώτησίς σας [εἶναι καίρια τῶν γεγονότων], ἑνὸς ἐξ ὑμῶν, ὅστις ἀναρωτιέται πῶς μία μικρὴ εἰκόνα Τῆς Παναγίας, πλαστικοποιημένη ἀπὸ ἕνα μνημόσυνο {ἐδῶ καὶ χρόνων} ἑνὸς ἀνδρὸς {ποῦ εἶχε ὑπηρετήσει εἰς τὸν ἑλληνικὸ στρατό, ὡς ἀξιωματικός}, ἄλλαξε τοποθεσία διαμονῆς της.
Τὸ πρόβλημα ποὺ ἐτέθηκε εἶναι, ἂν ἀπὸ λάθος ἀνθρώπου {πού ἔβλεπε τὴν εἰκόνα καθημερινὰ εἰς τὸν χῶρο τοῦ} μεταφέρθηκε αὐτὴ {ἡ ἄνευ ἀξίας εἰκόνα διὰ πολλούς}, ἀλλοῦ. Ἢ ἂν συμβαίνει κάτι, ποῦ λαμβάνει χώρα, ὡς τὸ κάτι ἄλλο, ποὺ δὲν τὸ βλέπουν οἱ ἀνθρώπινες αἰσθήσεις ;
Σᾶς ἀπαντᾶμε καὶ τὰ δυὸ συμβαίνουν καθὼς καὶ τὰ πολυπληθέστερα αὐτῶν.
Ὁμοίως δὲν ἀναρωτιέται μία γυνή, γνωστὴ εἰς ὀλίγους σήμερα, διὰ τὴν πνευματικήν της ἀξία, αὐτὴν ἀφενὸς πού οὔτε ἢ ἴδια δὲν πιστεύει εἰς αὐτὴν ! Kαὶ ἀφετέρου αὐτὴν ποὺ νοιώθουν μερικοὶ ποὺ ἀναγκαστικὰ διασταυρώνονται μὲ τὴν αὔρα της καὶ δὲν τὴν ἀντέχουν, τὴν αὔρα βέβαια.
Καὶ ὅταν δὲν ἀντέχεις τὴν αὔρα τινός, τότε ἐσὺ ὡς τί ἀνάτροπο εὐγένειας παρὸν, εἰς κάθε λόγο σοῦ, καὶ ξεδιάντροπο κάθε ἠθικῆς, ἐπιτίθεσαι μὲ μανία ὀργῆς καλυμμένης μὲ καλοὺς τρόπους, ἀλλὰ καὶ ἀμετροέπεια μίας κάποιας γαλαντοσύνης καὶ ψωροπερηφάνιας {μέχρι καὶ διὰ τὸ σόϊ σοῦ}, ἶνα κατατροπώσεις τὸν ἐχθρό σοῦ, ἐν ἀγνοῖᾳ σοῦ πάντα, ὅτι ὁ μόνος ἐχθρός σοῦ πρὸ τῶν πυλῶν τῆς ἐπερχόμενης ἀπενσάρκωσης σοῦ {ἐκ τῆς τρεχούσης ἐδῶ μετενσάρκωσης σοῦ}, σαφέστατα καὶ εἶσαι ἐσύ..
Ἄρα, δὲν παραλείπονται τὰ εὐκόλως ἐννοούμενα, ἐκτὸς ἂν περιμένεις νὰ ἀρχίσουν οἱ χοροὶ τῶν γεγονότων, διὰ νὰ πάρεις τὴ ροῦγα ἀνάποδα, μπᾶς καὶ εὕρει καταφύγιο σωτηρίας ἡ ψυχή σοῦ, ἂν καὶ μόνο ἂν ἔχεις τὴν αἴσθησιν, ὡς “σιγουριὰ” ὅτι καὶ σήμερα, ὅτι διαθέτεις ψυχή.. ἀλλοιῶς συμπληρώνοντας τὸ γνωμικόν, σοῦ λέμε : “ μωρὴ ἀνθρώπινη ὀντότητα, τί ψυχὴ θὰ παραδώσεις μωρὴ ;”…
Ἀπὸ Τὰ Πρωτογενῆ Τελώνια Πεδία ἐκ Τοῦ Τροφώνιου Ἄντρου.
1 11 2025
10 : 03 μ.μ.
