Θὰ σᾶς εἶμαι εὐγνώμων ἂν μὲ πεῖτε τροπαιοφόρο ἐλαττωμάτων, διὰ τὴν τελευταία μου ἐνσάρκωση μὲ γέννησή μου, εἰς τό τέλος τοῦ 19ου αἰῶνος. Καὶ ἀπενσάρκωσή μου, εἰς τὸν 20όν πολὺ ἀργότερα τοῦ ἠμίσεως αὐτοῦ, ποὺ ρίξατε τὰ ὅπλα τῆς ἀτολμίας καὶ τῆς μηδαμινότητας, ποὺ τὰ ὀνομάζετε καὶ πυρηνικὰ.
Εἰς ἐλαχίστους ἐξ ὑμῶν δυστυχῶς, σᾶς εἶναι ἀποκρουστικὴ σὰν σκέψη [ὄχι τὸ πᾶν περὶ Τῆς Μετενσάρκωσης, ἔτσι δὲν εἶναι ;] ἀλλὰ ἡ συνολότης ἘΝνοιῶν ποὺ δὲν ἀγγίζουν μόνο Τὴν Μετενσάρκωση, ἀλλὰ Τὸ Πᾶν Ἱερὸ Ὅν, ἐντός Τοῦ Βραχμανισμοῦ [καὶ περὶ μετεμψύχωσης] ποῦ ἔχει κὰτ΄ ἐλάχιστον παραμείνει ζωντανὸς ὀργανισμὸς μὲ καθορισμένη ἐκπομπὴ μέσῳ ἤχων τῆς μουσικῆς, ἀπὸ τὰ πέριξ Τῶν Ἰνδιῶν, ὡς κάπου εἰς τὴν γῆ θυμοῦνται τὶς κοινωνίες «Τῆς Ἀγάπης» Τῶν Πρωτοχριστιανικῶν Κόσμων, καὶ σήμερα βλέπουμε μόνο μάζωξη κάνουν μόνο τὶς ἡμέρες Τοῦ Πάσχα, νὰ φᾶνε ὅλοι μαζὶ καὶ μετὰ τὶς ἑπόμενες μέρες καὶ γλωσσοτρώγονται καὶ τσακώνονται
Ἀνάμεσα σας ὑπάρχουν πολλῶν εἰδῶν καρδιές. Ἄλλες, ὡς τῆς ἐποχῆς μου ποῦ διὰ “Τὸν Ὕψιστο Νόμο !” καὶ ὄχι τὸν ἀνθρώπινο «ἁγίασα» ὡς λέτε, καὶ «ἄλλες», προερχόμενες ἀπὸ ἄλλες ἐποχὲς, ποὺ τὰ παρατράγουδα, ὡς τῆς κάθε φύσης καί τῆς πάσης παραφύσης αὐτῶν, σᾶς ἔχουν σήμερα ἐκεῖ μερικούς ἀπὸ ἥρωες παλαιοὺς, καί σὲ ρόλο καραγκιόζη ἀλλὰ καὶ σὲ ρόλο καντηλανάφτη.
Ἐμεῖς ἐκ τῆς δικῆς μας πλευρᾶς, ὅταν συναξάρι ζωῆς ἔχουμε κληθεῖ νὰ προσφέρουμε μόνο Τῷ Κυρίῳ ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ, [νὰ μὴν νομίζετε ὅτι πρὶν τὴν ἐνσάρκωση μᾶς, φερόμαστε σὰν χαζὲς δικιές σᾶς ψεύτικες ξανθιὲς, ἢ ἀλληλομαλλιοτραβοῦσες κορασίδες διὰ τὸ ποιᾶς τὸ τατουὰζ θὰ εἶναι καλύτερο στὴ γάμπα, ἢ ἀλλοῦ, καθώς συχνάζουν καί σέ παραλίες μὲ appellation contrôlée τῆς ὑστεροφημίας σᾶς καὶ τῆς μεγαλομανίας σᾶς, ποὺ τίς ἔχετε κάνει πρώτη φύσιν καὶ σημαία τῆς ζωῆς σᾶς, μόνο τὴν κάθε αὐτὸ-προβολὴ σας καὶ διαφήμιση τῆς αὐτομουτσουνάδας σας !] ἀγνοώντας ὅτι Ἐκεῖνος Δὲν Εἶναι ἡ Κορυφὴ τῆς προσφορᾶς, ἀλλὰ Τὸ Μέσο μέσῳ τοῦ ὅποιου ΣυνΟΜοιες καὶ ΠαρΟΜοιες κορυφὲς ἄνω καὶ Τῶν Ὑπερβορείων Ποταμῶν προσεγγίζονται καὶ γίνονται ὄχι ἁπλὰ ἕνα «Μονοπάτι Ζωῆς» ἀλλὰ τὸ ἄνω Τῆς Ἀτραποῦ Δικαιοσύνης “ΤΟ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΟΡΙΟ”ποὺ καὶ αὐτὸ ὑπάρχει ὡς Μονοπάτι, καὶ ἔχει ὡς Φύση Ἄκτιστη Τό Δικό Τῆς ὌνΟΜα.
Ἂν λοιπὸν ἀγαπητοί μου, νομίζετε ὅτι ἀρκεῖ κάπου – κάπου, ἕνα κεράκι νὰ μᾶς ἀνάβετε, πού καλὰ κάνετε ἀλλὰ, ἃς μὴ τὸ σβήνετε ! Διότι σβήνοντας τὰ κεριὰ τῆς ἀφιέρωσης καὶ τῆς προσφορᾶς «ἄλλων» γνωστῶν καὶ ἀγνώστων σας, δὲν χάνεται ἀπὸ Τὰ Χέρια «Τοῦ Παντοδύναμου ΕΝΟΣ Μεγάλου Πνεύματος !», ἡ δική τους Προσφορὰ καὶ Ἀφιέρωση {ἂν ἦταν ἀπὸ καρδιὰ χωρὶς ἐγώ} ἀλλὰ ἡ κάθε μία δική σας προσφορά, εἰς ἄλλες ἐνσαρκώσεις {ὡς καὶ εἰς τὴν τρέχουσα}, καί πιστώνεται ἀλλοῦ μὲ Χρέωση μόνο διά «Τὴν Ἄκτιστον Δικαιοσύνη !» «Τοῦ Μεγαλου Πνεύματος !», καὶ ἐσεῖς ὅ,τι καὶ νὰ κάνατε ἐν ζωῇ, καί δή εἰς τὴν τρέχουσα ἐνσάρκωσή σας πού τὰ περισσότερα χάνονται σάν σκόνη εἰς Τοὺς Ὑπερβόρειους Ἀνέμους. Διότι Τὰ Πάντα Εἰς «Τὸν Ἕνα Θεὸ !» [: «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΝΕΥΜΑ !»] Ἀνήκουν, ὄχι ὅμως ὑποχρεωτικὰ καὶ μὲ ἐσὰς μαζί τους.
Ἅγιος Γεώργιος.
2/5/2016
