Message du jour.
Ὅταν ρωτήσουν « ἐμεῖς διατὶ δὲν ᾔλθαμε ; » τί λέτε νὰ εἶναι σωστὴ ἀπάντηση ; Πολὺ σωστὰ [*1] κρατῆστε τὴν στῆς καρδιᾶς τὰ μέρη, ὄχι στὴ συνηθισμένη καρδιά, ἐκεῖ αὐτοί, ἀκόμα καὶ ἂν ἔμπαιναν δὲν θὰ ἔβλεπαν… ἀλλὰ στὴν ἄλλη καρδιά. Θέλετε κάτι ἄλλο νὰ ρωτήσετε κάτι, ποὺ σᾶς ἀπασχολεῖ : στὸ ἔναυσμα τῆς αἰωνιότητος πόσοι νὰ εἶναι οἱ δρόμοι της ; Καὶ μιὰ εἶναι ἡ «λάθος» ἀπάντηση, ἂν ὅμως αὐτὴν σᾶς τὴν δώσουν [*2] τότε νὰ ξέρετε ὅτι, καί αὐτὸς ποὺ σᾶς τὴ δίνει, ἢ καί αὐτὸς ποὺ μιλᾷ διὰ αὐτὴν, «παιδὶ Θεοῦ», ποτὲ του δὲν ἦταν. Διότι ἂν ἦταν «παιδὶ Θεοῦ» δὲν θὰ εἶχε ἀνάγκη νὰ ρωτᾷ, θὰ χαμογελοῦσε καὶ στὰ μάτια του, θὰ βλέπατε ὅτι ἔχει τὴν σωστὴ ἀπάντηση [*3] βαθειὰ μέσα του.
Ἃς πᾶμε στὸν εὔκολο γρῖφο :
Ἀφοῦ αὐτοὶ δὲν εἶναι «παιδιὰ Θεοῦ»,
τότε γιατί ἐδῶ εἶναι ;
Καὶ βλέπετε πόσο εὔκολη εἶναι ἡ ἀπάντηση ; Ἃς τὴν γράψουμε μαζὶ στὸ [*4], ναὶ στὸ τέταρτο ἀστεράκι καὶ εἴδατε ; Σᾶς ἔδειξα, ποῦ καὶ πότε, πολὺ διὰ αὐτὸ μίλησε καὶ Ὁ Ἰησοῦς, ἀλλά, καθόλου Ὁ Βούδας, ἐνῷ αὐτό, τὸ ἔπρεπε, νὰ μὴ μιλήσει.
20~6~2011.
