Σήμερα,
θὰ μιλήσουμε διὰ τὸ Ἀδιανόητο. Αὐτὸ
ποὺ τὸ θεωρεῖτε ὅλοι σας ὑπαρκτό, καὶ
συνυπαρκτὰ δεδομένο. Ἀλλὰ φεῦ στὸ
Δεύτερο Θάνατό σας, Τὰ δεδΟΜένα
δὲν ΣυνΆδουν μὲ τὰ δρώμενα τῆς ἐδῶ
γήϊνης Ζωῆς σας. Θὰ Μᾶς Δεῖτε στὴν
ΟΜιλία Μοῦ, νὰ μὴν δίνω Ὀνόματα, Θὰ
Δεῖτε νὰ μὴ σᾶς μιλᾶμε κἂν , οὔτε
πάντα μὲ μικρὰ οὔτε πάντα μὲ Κεφαλαῖα.
Ἀλλὰ ἡ Συστοίχηση Κεφαλαίων καὶ μικρῶν
γραμμάτων Πεῖτε τὴν Ὡς ἀκολουθία
Κελευσμάτων Τῶν Ἀγγέλλων, Στὴν ὥρα
οὐχὶ τῆς Ὑπαγόρευσης ἀλλὰ τῆς
Δακτυλογράφησης. Τῷ Ἰδίῳ τρόπῳ δὲν
θὰ σᾶς ἀναφερθεῖ πέραν οὔτε τοῦ
Τίτλου τὸ θέμα, Θὰ πρέπει νὰ τὸ βρεῖτε
μόνοι σας καὶ οὔτε θὰ σᾶς δοθεῖ ἂν
εἶναι ἕνα ἢ περισσότερα τοῦ Ἑνός. Σᾶς
δίνονται ἐν Εἰλικρίνειᾳ Κρήνης οἱ
Ἔννοιες, ὄχι ὅμως αὐτὸ ποὺ ἐσεῖς θὰ
θέλατε, αὐτὸ καθὼς καὶ τὰ Γενόσημα
αὐτῶν θὰ πρέπει ἐσεῖς νὰ τὰ βρεῖτε.
Αὐτὴ εἶναι ἡ Δύναμη Τοῦ Λυκαυγοῦς,
σᾶς παρέχει τὸ Ἀπεριόριστο, Ἀλλὰ δὲν
σᾶς Τὸ Δείχνει, Δὲν σᾶς Λέει τὸ Ὄνομά
Του, Οὔτε Τὸ Θέλημά Του. Εἶναι ὡς νὰ
Ἔχει κάνει Ὁ Ὕψιστος στὸ πλάι, ὡς
ἐσεῖς βάζετε στὴ παραλία τῆς θαλασσινῆς
ἐκδρομῆς ἕνα μωρὸ καὶ τὸ ἀφήνετε νὰ
μπουσουλήσει..
Ξέρετε
ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ καταπιεῖ ἐκεῖνο
τὴ θάλασσα. Ἐκεῖνο δὲν τὸ Θυμᾶται,
ἀλλὰ καὶ ἐσεῖς ἔχετε ξεχάσει ὅτι ἡ
Θάλασσα σᾶς Καταπίνει ὅποτε θέλει
ὅλους. Ἄρα, μὲ χωρὶς καὶ μὲ αὐτὸ μαζὶ
δύνασθε νὰ δεῖτε ; Δύνασθε νὰ δεῖτε
ὅτι τὸ διὰ ὑμᾶς σίγουρο «δὲν
εἶστε ὅλοι»,
πότε δὲν ἤσασταν ὅλοι ! Ἂν ἤσασταν
τότε, τὸ μόνο σίγουρο Εἶναι Ὅτι Ὁ
Πέμψας Τὸν Ἰησοῦ θὰ ἦταν ἀτελής. Τόσο
Ἀτελὴς ποὺ νὰ μὴν ἤξερε ὅτι τὸ
παραμικρὸ Ἐκείνου μὴ δυνάμενο, θὰ τὸ
κάνατε δυνατὸ εἴτε δέχεσθε Τὸν Ἰησοῦ
εἴτε ὄχι, εἴτε ἔχετε συναντήσει πότε
σᾶς Τὸν Ἰησοῦ, σὲ κάθε Ἐνσάρκωσή του
πού
ἦταν στὴ
Γῆ εἴτε ὄχι. Τουτέστιν μὲ ρωτᾷ τὸ
ἐνδιάμεσο : “αὐτοὶ
ποὺ τότε τὸν συναντῆσαν, εἶχαν..;
“. Τήν Ὑπέροχη Ἀπάντηση ὅμως, τήν ἔχει
λάβει κάποιος καὶ τοῦ ἔχει κάνει
ἐντύπωση ἡ Ἀκρίβεια της καὶ ἡ Τελειότητα
της, στῆς Ἀπάντησης Τὸ δρόμο. Αὐτὸ
ὅμως “πῶς”
συνυπάρχει μὲ Τὴν Τελειότητα Τοῦ
Ὑψίστου ποὺ τόσο τὴν βλέπετε νὰ μὴν
συμβαδίζει μὲ τὰ Δρώμενα Τῆς Γαίας
σας. Καὶ ἡ Ἀπάντηση Τοῦ Ὑψίστου στὸ
Ἐρχόμενο ἄνω αὐτοῦ τοῦ ἐπιπέδου τὸν
«κόλλησε στὸ Τοῖχο», τόσο πολύ, Ναί,
“Τόσο πολὺ”
ποὺ ἄρχισε νὰ λέει : «δὲν
μπορεῖ ἐγὼ μόνο κάνω λάθος, ὄχι Ο
ΘΕΟΣ». Ἔτσι
ἄρχισε νὰ ἀφήνεται στὶς ἤδη δοθεῖσες
ἀπαντήσεις μέσα ἀπὸ τὴ δράση Τῶν
Ἀγγέλλων χωρὶς νὰ τὶς ζητᾶ. Αὐτὸ ποὺ
δὲν κάνετε δηλαδή, ἐνῷ κάνει, αὐτὸ
ποὺ δὲν εἶστε. Καὶ τὸ κάνει συνέχεια
τόσο πολύ, ποὺ, μόνο ἕνα πρᾶγμα συμβαίνει
: ἡ Μνημοσύνη εἶναι ἀκαριαία χωρὶς
Φωνὴ μέσα του. Γιατί ; Διότι Σεβάστηκε
Τὴν Λησμοσύνη, καὶ τῆς Ἔδωσε τὸ Πρῶτο
Βῆμα στὴ καρδιά του, Τῆς Ἄνοιξε τὴ
πόρτα δηλαδή. Ἄνευ συνθήκης, ἄνευ
τρόπου. Ἄνευ Μέσου ἂν θέλετε ἀκόμα,
πού αὐτό σᾶς δοκεῖται ως ἀδιανόητο,
ἀλλά συνάμα ΣΥΝΥπαρκτό.
Ἔτσι λοιπὸν Ἔθεσε τὸ ΕΝΑ “Ἐρώτημα”
μὲ τὴν ἀπάντηση του, χωρὶς τὴν ἐρώτηση,
χωρὶς καν τήν παραμικρή ὁμιλία.
Ἔτσι
ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ἐνΘΥΜΑΤΆΙ
ΑΥΤΟ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ,
Ἔτσι
ἄρχισε νὰ μὴν ἀναζητᾷ
αὐτὸ
ποὺ εἶστε.
Ἔτσι
συνεχίζει
παρὰ
μόνο προσπαθεῖ .
Διὰ
αὐτὸ Το ΕΝΑ ποὺ στὸν κάθε ἕνα σᾶς
φαίνεται ἀδιανόητο, ὁπότε σταμάτησε
νὰ ρωτᾷ, εἶστε καλεσμένοι καὶ ἐσεῖς
ἂν θέλετε νὰ κάνετε τὸ ἴδιο ἂν θέλετε.
Ξέρουμε ὅμως ὅτι δὲν θέλετε. Καὶ νὰ
τὸ Δῶρο διὰ τὰ Φετινὰ Χριστούγεννα
διὰ ὑμᾶς ἀπὸ ἐμᾶς :
Οὔτε
Ο ΥΨΙΣΤΟΣ ΘΕΛΕΙ.
Τὰ
Πτερὰ Τῶν Φτερῶν
ἔναντι
Χρώματος.
25/12/2014
Ἐλᾶτε
νὰ
μᾶς
πεῖτε ἐσεῖς, ναὶ
οἱ
ἀναγνῶστες,
διατὶ
σᾶς
φέραμε αὐτὸ
τὸ
τραγοῦδι
ἐδῶ,
νὰ
μᾶς
τὸ
ἀναλύσετε
ἐσεῖς.
Ἐμεῖς
δὲν θὰ
ποῦμε
τίποτα θὰ
παρακολουθοῦμε
τί
Εἴδους σκέψη θὰ
κάνετε,
καὶ
δὲν
θὰ
ἐπέμβουμε
παρὰ
μόνο
στὸ
κέντημα
Tῶν
Ἀποφάσεων Τῆς Εἱμαρμένης σᾶς
ἐπὶ
τὸ
Πηλίκο
Τοῦ
Πεπρωμένου
σας,
Ὄχι
«λόγου
Σχάσης»,
ἀλλὰ
«λόγῳ»
Τοῦ
Προσδοκώμενου
ἔναντι
Τῆς Τρέχουσας Πρωταρχικῆς Ἀκτῖνας
ΣΥΝΑποτελέσματος
εἰς
Τὸν Πρῶτο σᾶς
Τροχὸ
Τῶν
Ἐπαναγεννήσεών σᾶς,
ἀκόμα
καὶ
ἂν
δὲν ποιούσατε παρὰ
μόνο
Ντάρμα
ἀπὸ
ἐνσάρκωση
σὲ
ἐνσάρκωση,
διὰ
Τὴ
Δόξα
Τοῦ
Κισμέτ.
Ἐρώτηση
τῆς 17/12/2014.
