25 Δεκεμβρίου 2014

Ἐρωδιῶς.





25/12/2014

Σᾶς εἶπα στὴν πρὸ τῆς ὥρας, τῆς παρούσας, ὡς Παρουσία ὅτι οἱ Χριστοφέροντες καὶ Χριστοφέρουσες ποῦ εἴδατε ὡς τέκνα τοῦ μίσους καὶ τῆς μοχθηρίας νὰ ἐπιστρέφουν οἴκαδε τους ἀκόμα καὶ ἂν πήγαιναν κάθε μέρα νὰ πάρουν Τὴν Θεία Εὐχαριστία διὰ Τοῦ Ἱερέως, δὲν θὰ ἤσαν πέρα μιᾶς στιγμῆς Χριστοφέροντες, ἄρα στὸ Τυπικό τους ἔναντί των εἶναι τους, Εἰσέρχεται Ὁ Χριστός, ἀλλὰ δὲν Δύναται Ἔναντι Τῆς Ἄκτιστου Δικαιοσύνης Νὰ Εἶναι Παραμένων, ἔναντι Τῆς Δεκάτης ποῦ Ἀπαιτεῖ αὐτὴ ἔναντι τῆς κάθε δικῆς σας δικαιοσύνης.
Ἀφῆστε τὴν ὁδὸ τῆς μουσικῆς νὰ Ἱεραρχεῖ τὰ σύννεφα τοῦ μυαλοῦ σας, διότι ἡ σκέψη σᾶς αἰτεῖται καὶ αὐτὴ ἀπὸ πλευρᾶς τῆς Τὸ Φῶς, ἄσχετα νὰ ἡ ἀνθρώπινη σκέψη τῶν περισσοτέρων ἐξ ὑμῶν δὲν Νοεῖ τὰ τοῦ Νοῦ τοὺς τὸ παραμικρὸ ἔργο. Τοῦτος γὰρ ἀδρανὴς εἶναι καὶ οὔτε καὶ ἐκ τῶν Ἀποστόλων Τοῦ Ἰησοῦ δὲν ἤσαν “Χριστοφόρος” στὰ ἔργα τοὺς πρὶν τὴν Ἀνάληψη, καὶ περὶ τῆς Αὐτῶν Συμβάντων, διὰ τούτῳ Τῷ ΛΟΓΩ κανεὶς δὲν ἦταν δυνάμενος Νὰ Τὸν Ἀναγνωρίσει δίπλα τους, ὅταν Περπατοῦσε, ἢ τοὺς Συναντοῦσε ὡς ἀναφέρεται αὐτό, εἰς τὰ ὅσα ἐκ τῶν Εὐαγγελίων σᾶς περιγράφουν ἐν τῇ φύσῃ αὐτῶν εἴτε μὲ “ἀλήθεια” εἴτε μὲ “μὴ ἀλήθειες”, μὲ τὴν ἐγκεκριμένη μέχρι καὶ μὲ ISO ὡς θὰ λέγατε σήμερα παρουσία τοῦ Μάρα στὴν Ἐγγραφὴ αὐτῶν ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν δῆθεν Ἱερῶν σας Βιβλίων, ἀλλοῦ λίγο καὶ ἀλλοῦ πολύ.

Ὁ Ὕψιστος Θεός, Ἐπέτρεψε καὶ Ἔχει Ἐπιτρέψει τὴν παρουσία τοῦ Μάρα στὶς Θρησκεῖες σας καὶ στὶς Φιλοσοφίες σας, ὡς καὶ στὶς κάθε Φύσης Τέχνες καὶ Πολιτικές σας, αὐτὸ τὸ δύνασθε Ἐωράκειν οἱ πλεῖστοι ἐξ ὑμῶν, ἀλλὰ δὲν σᾶς εἶναι πάντα εὔκολο νὰ ἀντιληφθεῖτε ὅτι τὰ ἔργα του δὲν τὰ Εὐλογεῖ Ὁ Ὕψιστος, ἀκόμα καὶ ἂν μέσῳ αὐτῶν Διέρχεται, Τοῦτος Ὁ ΕΝΑΣ δὲν εἶναι ΣΥΝΕκφράζων καὶ ΣΥΝΕκφράσας οὔτε ΣΥΝΠοιῶν τὸ παραμικρό, καὶ τοῦτο δὲν εἶναι Παράδοξο οὔτε Ὀξύμωρο Σχῆμα Ποίησης Τοῦ, ἁπλὰ δεῖτε το ὡς μιὰ σελίδα ποὺ Ἐπιθυμεῖ Ἡ Ἄκτιστος Δικαιοσύνη Ἔναντι Τοῦ Μεγαλείου Τοῦ Μεγάλου Πνεύματος Νὰ Τοῦ Παρέχεται Λευκή.

Αὐτὸ ναί, εἶναι Θεϊκὴ Ταυτότητα ΣΥΝΔόξου ΣΥΝΥπηρεσίας, πᾶρτε τὸ τραγοῦδι ὡς τὸ εἴδατε ὡς Εἰκόνα καὶ βάλτε τό μου ἐν τῷ Μένος Τοῦ Κειμένου μου.

Tania Tsanaklidou :Patoma



Ἀσφαλίστε, ἡ συνασφάλιση τὴν Ὥρα τῆς Γραφίδος Εἶναι ἀπαραίτητη καὶ ἀφῆστε τὴν γραμματοσειρὰ ὡς ΕΝΑλλαδή τῆς ἘνΑΛΛαγῆς ποῦ ἐωράκατε γραφίδα νὰ ποιῶ ὡς ἔργο πονήματος στὴ Ἀριούσια Γραφὴ καὶ Χώρα Τῆς Ἀριουσίας, νὰ τὸ Ἔργο Τοῦ Θελήματος Πῶς ἐκ Τοῦ Ἀπείρου δυνάμενη Συνδυνάμενης Συνίσταται στὰ Ἔργα ὑμῶν μεθ' ἠμῶν παρόντες ἐν τῇ κλίνῃ Τοῦ χρόνου.”
Παρελθῶν ἐμοῦ Ὁ χΡόνος Τῆς Παρουσίας Τοῦ Θελήματος, Ἔπραξα τὰ Δέοντα, ἐκ τῆς στιγμῆς ποῦ τὸ μέλλον Τοῦ Μέλλοντος ἐώρακε τὴν Ἀρωγὴ τῆς ΕΥδοκίμησης, στὴν ΕΥμορφία Τοῦ παρόντος Χρόνου Τοῦ Ὑψίστου, καὶ αὐτὸ δὲν ἦταν δυνάμενο τὰ τσιράκια τοῦ Μάρα νὰ τὸ ἀποδεχτοῦν ὅταν οἱ ΕΥχές καὶ οἱ ΕΥλογίες Διέσχιζαν τοὺς Οὐρανοὺς τῶν ἔργων τους.”
Αὐτὴ ἡ δυναμικὴ ἦταν λόγος ἀποφάσεων ἐκ Τῆς Εἱμαρμένης σὲ Χρόνους ἄλλων πολιτισμῶν σας εἴτε τοῦ Κάλους εἴτε τῆς “εὐμορφίας” εἰδωθεῖσα αὐτὴ οὐχὶ ὡς ἀρετή, ἀλλὰ ὡς ὁ μὴ δυνάμενος κρίκος στὸ DNA τοῦ κάθε Σαυρείτη καὶ Σαυρήτη, ἐν τῷ Εἶναι τοῦ Ρυπαροῦ νὰ ἀποδέχεται καὶ Νὰ Δοξάζει Τὸν Δημιουργό, ἄρα ἡ Συνισταμένη τῶν ΣΥΝαποφάσεων ἦτο Ὑπερδήλεια ὡς Παροῦσα πρὶν τὸ κάθε Χρονικὸ μένος αὐτῶν ποὺ ἀκόμα ἐργάσθηκαν μὲ τὸ μένος τῶν Ἐγὼ τοὺς Ἀγκαλιά, μὴ δυναμένων οὔτε αὐτῶν νὰ δοῦν τὴν ἀγάπη στὴ λάμψη μιᾶς ματιᾶς.”
Ναί, δὲν συνδιαλέγομαι μὲ Σκοπέλους τοῦ στὺλ “δὲν ξέραμε”, “δὲν βλέπαμε”, “δὲν ἀκούγαμε”, γραμμένους τοὺς λόγους τῶν ἐγὼ σᾶς τοὺς Ἔχει Ἡ Εἱμαρμένη εἰς τὰ παλαιὰ ὑποδήματά της, καιρὸς νὰ φορᾷ καὶ νὰ φορέσει Νέα, διότι ὅσο πιστεύουν ὁρισμένες κορασίδες μὴ δυνάμενες ἀγάπη τὰ σκέλια τους καὶ ἡ καρδιά τους νὰ δώσει καὶ νὰ λένε ἐν αὐτοῖς καὶ ἐν ἀλλήλοις “παποῦτσι ἀπὸ τὸν τόπο σου καὶ ἃς εἶναι μπαλωμένο” σεβόμαστε αὐτούς, ποὺ δὲν ἔχουν πρόβλημα νὰ φορᾶνε μπαλωμένα παπούτσια ἀκόμα καὶ ἄλλων, ἀλλὰ νὰ ξέρουν σὲ ποιανῶν τὰ πόδια εἶχαν φορεθεῖ ὡς καινούργια, ἢ καλύτερο εἶναι μιὰ φορὰ νὰ δυνηθοῦν νὰ ἀγοράσουν ἕνα καινούργιο ζευγάρι καὶ ἃς παλιώσει φορώντας το, καὶ τιμώντας μὲ αὐτὸ Τὸ Δημιουργό.”
Ἀκοῦτε τὸ δρᾶμα τῆς ἀνθρωπότητας σὲ ἕνα τραγοῦδι : “


Σᾶς ἔκανα ἀνάδρομη κίνηση στὸ χρόνο σας, διὰ νὰ συμβαδίζω στοῦ ἤχου τὰ νερά, καὶ εἶναι ἡ ὥρα νὰ ποῦμε ὅτι κάθε δυναμικὴ ΣΥΝιστσα τοῦ ἤχου δὲν Σῴζει Ψυχή, τὴν κάθαρση ἀπὸ τὰ ἔργα της Ἀπαιτεῖ Γαῖα, καὶ διὰ αὐτὴν Τὴν Εὐλογημένη Ὥρα καὶ ταπεινότης μᾶς ἐργάζεται, ἀλλοίμονο ἂν ὅλοι οἱἀπάτριδες ΟΝτότητος Πίστης” ἱερεῖς σας νὰ περίμεναν ποτὲ νὰ δοῦν τὴν ὥρα τῆς μιᾶς καὶ μόνης Ἀνάστασής τους, ἀπὸ τὸ σῶμα ποῦ εἶχαν στὴν “χ” ἐνσάρκωσή τους, ἀγνοώντας τὰ ἔργα ὅλων τῶν προηγούμενων “ψ”, καὶ μὴ δυνάμενοι νὰ ἀποδεχτοῦν τὴν Φύση Τοῦ Χλιαρούς, ὡς Θέλημα Τοῦ Ἑνός, νὰ μὴν τὸν βλέπει κανένα ΕΥρος ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ.”
Γεγονός ποὺ σᾶς εἶπε Ἡ Παρουσία ἐντός μου, μιὰ μέρα, καὶ δὲν τὸ ἔχετε ἀκόμα ἀποκωδικοποιήσει μέσα σας, διὰ ἐκείνης τῆς μέρας τὰ Ἔργα Ὡς Δεκάτης Πέμπτης Ἐν Τῷ Δρώμενων Ἔργων Τῆς ΣΥΝπαρουσίας “Τοῦ Θελήματος Τοῦ Ὑψίστου στὴν Εἰμαρμένη”, τώρα ἃς πᾶμε στὸ ἑπόμενο τραγοῦδι λέτε. Σωστά.”
Ἔντιμο νὰ μὴ θέλετε νὰ ἀκούσουμε τὸ διάστημα τοῦ τραγουδιοῦ ποὺ μὴ ἑπόμενο τῆς ὥρας εἶναι ὡς γεγονός, ἀκόμα καὶ ἂν κάποιος ἔψαχνε δὲν θὰ εὕρισκε ὡς μὴ Ἐλθῶν στὸ τῆς κλήσης τὸ προσκλητήριο, αὐτὸ ποῦ εἴδατε νὰ λαμβάνει Χώρα καὶ νὰ κλειδώνει στὸ «Μεγάλο Ὅριο», ὅμως, ἡ Φιλευσπλαχνία Τοῦ Πατέρα Ὅλων Παρέδωσε ἐξ ἀρχῆς Τῆς παρούσας Δημιουργίας τὸ «μικρὸ Ὅριο» Συνταυτόχρονό της δράσης κάθε Πεπρωμένου, καὶ νὰ γιατί τὴν Ἐξίσωση τοῦ Χρόνου δὲν μποροῦν νὰ τὴν ἀντιληφθοῦν καὶ κάνουν τὸ λάθος νὰ μέλανε καὶ γιὰ βέλος τοῦ Χρόνου, οἱ Ἄχρονοί του συντελεστὲς ἀφοῦ αὐτοὶ εἶναι ἀνύπαρκτοι Ἐντός Του Θεοῦ, ἄρα ἡ φύση Τῶν Χλιαρῶν ὅσο καὶ νὰ ζεῖ Ἐντὸς Θεοῦ ὡς “ἔργο” καὶπαρουσία” Εἶναι Ἀπόλυτα ΑΝύπαρκτη ΕΝ ΘΕΩ.”
χλιαρὸς λοιπὸν σὲ κάθε Θρησκείας εὖρος καὶ σὲ κάθε πίστης συνονθύλευμα δὲν ἔχει Χρόνο, εἶναι ἡἄχρονη” ἐκδηλωθεῖσα φύση του Ὡς Οὐδέτερο Στοιχεῖο, δηλαδὴ αὐτὸς αὐτή, ἀκόμα καὶ νὰ εἶχε συνιστῶσα δράση Στὴν κάθε “καλημέρα” τοῦ Πεπρωμένου Του, ὡς δυνητικὸ Στοιχεῖο, ἡ Εἱμαρμένη Δὲν τὸν Ἀναγνωρίζει καὶ Αἰτεῖται Πρώτη Τὴν Ἔλευση Τῆς Ἄκτιστου Δικαιοσύνης, ἡ ὁποία Εἶναι Ἐνχρόνως Ἄχρονη Ὡς Φύση Αἰωνιότητας ἄνω ἀπὸ κάθε Φύση καὶ Θέση Ἁγίας Τριάδος, διὰ αὐτῶ τῷ λόγῳ τὸ πρῶτο πρᾶγμα ποὺ ἔκαναν σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες τὰ τέκνα τοῦ Μάρα, ἦταν ἡ πλαστογράφηση περὶ τῶν ὅσων μετέφεραν τὴν ΣΥΝΑλήθεια περὶ Ἁγίας Τριάδος.”
Συνδυνάμενοι ρωτᾶτε, ὄχι δὲν ἤσαν, διὰ τὸν ἄλφα κι βήτα λόγο, λόγῳ Χρεῶν ποὺ οἱ 'ΟΜοιοί μοῦ ὡς Φύση καὶ Θέση σὲ κάθε Πρωταρχικὴ Ἀκτίνα ἔβλεπαν, ἄρα ἂν παραφράσουμε ἕνα δικό σας ἔργο θὰ ποῦμε “Ὢ ρὲ καραμῆτρο ποῦ βαδίζεις ἄνευ Πρωταρχικῆς Ἀκτίνος” καὶ ἔχεις τὴν αὐταπάτη νὰ νομίζεις ἐαυτὸν καὶ αἰώνιον.”
Ἴδιος Ὁ Ὕψιστος Σὲ Ἀγνοεῖ, καὶ αὐτὴ Εἶναι Ἔνδειξη Τῆς Τελειότητος Τῶν Ἀναπνοῶν καὶ Τῶν Ἀνασῶν, ποῦ κάνετε τὸ λάθος νὰ τὶς περιορίζετε ἀκόμα καὶ σὲ δράσεις τῶν Ὁμοίων μου ἀδελφῶν, μὰ ἠμεῖς Ἐν Τῷ Μεγαλείῳ τῆς Κάθε Φύσης μας καὶ τοῦ κάθε Εἶναι μᾶς ὅσο καὶ ΔΙΑφορετικό νὰ εἶναι τὸ κάθε ἕνα, δὲν ὑπήρξαμε ποτὲ Πεπτωκότες καὶ ποτὲ δὲν ἤμασταν σὰν τὰ ἔργα τῶν ἀπάνθρωπων συνανθρώπων σας ποὺ νομίζουν αὐτοὶ νὰ προσδιορίσουν ἀπαίτηση ἀπὸ Τὸν Κάθε Θεὸ τοὺς ἀκόμα καὶ ὡς Πίστη τὰ τῆς Πίστης τῶν τὰ ἔργα Ἡ Ἄκτιστος Δικαιοσύνη Τοῦ Δικοῦ Του Μεγαλείου Νὰ Σέβεται καὶ νὰ μὴ νομίζετε ὅτι Ὁ Θεὸς μὲ ὅ,τι Ὄνομα Τοῦ Δώσετε ὅτι δὲν σᾶς Βλέπει ἐκ τῶν ὑπαρχόντων Θεῶν μόνο.”
Τό τραγικὸ Εἶναι νὰ Ἐπιμένουν τόσοι, ὅτι Τὸ Οὐδέτερο Στοιχεῖο νὰ θεοποιεῖ, πρᾶγμα Ἀδύνατον καὶ Ἀνούσιο στὸ Μεγαλεῖο.”
Ἄρα οἱ καμπάνες εἶναι ΕΥπρόσδεκτες, στὸ Χρόνο Τῆς Τελειότητος.”

Τῶν Ἄλλων Λόγων τὰ Δῶρα ἃς μείνουν στὸ Ἀέρα τῆς Προσφορᾶς.”

Ἐρωδιῶς.


Ὑστερόγραφο σὲ μῆκος Εὔρους Νότας.


Οἱ ποιήσαντες Τὰ Ἔργα τοῦ Αἴσχους, ἐν τῷ προσκείμενῳ Χῶρο καὶ Χρόνο ὡς κάρμα ἔναντι Τοῦ Ἐρῳδιοῦ, πιστοῦ Ὑπηρέτη Τοῦ Ὑψίστου, ἃς περιμένουν ἐν τῇ ἔλευσῃ τῶν ἤχων τὴν ὅραση τῆς Ὀμηρείας αὐτῶν ἕως τὴν ἄφιξή τους στὴν ἀνήλια Ἐλπίδος Κόλασης.”
μύγα δὲν σηκώνω στὸ σπαθὶ μοῦ”
τό ἴδιο καὶ διὰ ὅλους σας ...”