Ναὶ
ἡ Κλῖμαξ ἢ ἀλλοιῶς λεχθεῖσα ἡ Σκάλα
Τοῦ Ἐνώχ, ἦταν βασικὸ μέλημα ΕΝοχικοῦ Δικαίου στῶν Devachan τὴν πλώρη, ἐκεῖ ποὺ
μέσα σὲ καΐκι λαξευτοῦ βράχου, συνάντησε
ὁ ἀπατεὼν πολιτικός τῆς μπαμπεσιᾶς
καὶ τῆς κλεψιᾶς, μασταριῶν καὶ
σταφυλιῶν στὸ περιβόλι τῆς Ἐλπίδος
( ποῦ δὲν τὸν ἄφησε ἀνάπηρο κάποτε ὁ
πρότερα ἐνσαρκωθεῖς καὶ ὡς Κάδμος
στὸν 20όν αἰῶνα σᾶς πρὶν τὸν μεγάλο
σας πόλεμο), τὸν
ἅγιο τῆς φτώχειας ... στοῦ καθενὸς
ἀντίστοιχα τό βαρκάκι τοῦ περαματάρη,
ὁ ἕνας ἀπὸ τὸ χθὲς προελθῶν καὶ ὁ
ἄλλος στὸ μέλλον αὐτοῦ ἀπῶν.
«
Ποῦ πᾶς ;»
τοῦ λέει
ὁ ἀπατεὼν μὴ
βλέπων, ἀλλὰ
νοιώθων τὸ κενὸ
μέσα του νὰ
ζεῖ. «
Πάω ἐκεῖ ποὺ
ποτὲ δὲν
ἤσουν, ἐνῷ εἶχα,
ὅτι ἐσὺ ξανὰ
ἔχασες »
τοῦ ἁπαντὰ
ὁ ἅγιος
λυπημένος σφόδρα διὰ τὰ
δικά του λάθη, ποὺ
ἀκόμα ἔβλεπε νὰ
μὴν εἶχε προλάβει
νὰ ΔΙΑτιμήσει.
Ἂν
πεῖτε ὅτι δὲν νοιώθετε, δὲν θὰ μὲ
πειράξει στὴ
δική μου ὑπηρεσία,
ἀλλὰ ἂν πεῖτε
ὅτι δὲν καταλαβαίνετε, μόνο ἐσὰς θὰ
νοιάξει πρώτους,
ἂν προλάβετε καὶ δεῖτε
ποτὲ σᾶς ξανὰ
περαματάρη.
Ὁ
Ἄκμων Τῆς Ἐλπίδος.
3/9/2018
