Δύναμαι νὰ μιλήσω, καὶ ναὶ μὲ προσέχετε νὰ μὴ σᾶς δίνω, [ἐνῷ δύναμαι, ἀλλὰ γιατί νὰ μὴ θέλω ; ] τὸ ρῆμα μὲ κεφαλαίων γραμμάτων γραφὴ ποῦ νὰ σᾶς εἶναι δήλειο τῆς φύσης μου, καὶ σᾶς παρακαλῶ κρατῆστε αὐτὴ τὴν γραφή.
Τὸ χαμόγελο εἰς τὴν ἄκρη τῶν ματιῶν σᾶς, εἶναι χαρὰ εἰς τὰ στήθη μου, τὰ πονεμένα καὶ τὰ μάτια μου τά δακρυσμένα.
Σημασία δὲν ἔχω εἰς τὸ ποιὰ εἶμαι, ποὺ σᾶς εἶναι εὔκολο νὰ τὸ μάθετε ἂν ἤσασταν, ἀλλὰ φεῦ δὲν εἶστε καὶ ζητᾶτε ἀποκαλύψεις ἐκεῖ ποῦ δὲν ὑπάρχουν, ἀφοῦ “ἄλλος” ἔγραψε τὴν ἀποκάλυψή σας, ποὺ μόνο ἑνὸς τὴν ταυτότητα σᾶς ἀποκαλύπτει καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι κάτι ποὺ ἔχει ἀνάγκη ἐμέ, διὰ νὰ σᾶς ἀποδειχτεῖ [ ἢ φεῦ εἰς τὴν φαυλότητα τῶν ἐγώ σας νὰ νομίζετε ὅτι ἐγὼ ἔχω ἀνάγκη, ἢ ἐντολὴ νὰ σᾶς τὸ ἀποκαλύψω, ἀφοῦ ἤδη εἶναι δοθὲν εἰς τὰ μηνύματα .. Νομίζετε δὲ, ὅτι τὰ μηνύματα ἔχουν δοθεῖ διὰ ὑμᾶς ; Τί αἰσχροκέρδεια εἰς τῆς ἐλπίδας τὴν ὥρα. Τί ματαιοδοξία εἰς τοῦ ἀπολύτου θανάτου σας, ὡς ἐπερχόμενη αὐγὴ τὴν Ἁγία της Ὥρα... ].
Γελάει κανεὶς ὅταν μόνο εἶναι ὁ Τελευταῖος γιὰ νὰ γελᾷ.
Ἐσεῖς ὅμως δὲν εἴσαστε μηδὲ εἰς τοὺς πρώτους δυνάμενους νὰ γελᾶνε ἀπὸ τὸ τέλος, μηδὲ καὶ ΣΥΝΔυνάμενοι τῆς ἀρχῆς.
Ποιὰ εἶμαι λοιπὸν ; Εἶμαι ἡ σταγόνα εἰς τῆς Ἐλπίδος Τὸ Κρασί, ποὺ ποτὲ τοῦ δὲν εἶχαν οἱ προδότες Τοῦ Χριστοῦ καὶ Τῆς Παναγίας, μηδὲ εἰς τὴν καρδιὰ τους, μηδὲ ἀνάμεσα εἰς τὰ σκέλια τους, σὰν ἄνδρες.
Ἄλλωστε, εἴδατε πόσοι εὐνοῦχοι καλόγεροι, περάσανε ἀπὸ τὸ δῆθεν “μοναστῆρι Τῆς Παναγίας”, εἶδε κανεὶς ποτὲ τοῦ εἰς τὶς ἴδιες τους τὶς γραφές, τὶς μυριάδες οὐχὶ ἐνδείξεις, μόνο ἀλλὰ καὶ ἀποδείξεις τῆς Μετενσάρκωσης ;
Τόλμησε κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς τοῦ εὐνούχους καὶ τοὺς γυναικωτοὺς, νὰ πεῖ κάτι ; Ἀπὸ Γυναῖκα δὲν βγῆκαν καὶ αὐτοὶ ; Γιατί τόσο μῖσος εἰς τὴ μόνη χαρὰ ποῦ εἶδε τὰ μάτια τοὺς μόλις αὐτοὶ γεννηθῆκαν ; Γυναῖκα συνήθως ὡς μαμὴ παλαιὰ δὲν τοὺς ξεγεννοῦσε ; Ναὶ ξέρω «ἄλλο» εἰς τὸ σήμερά σας, ἀλλὰ τὸ σήμερα σᾶς, δὲν εἶναι Αἰώνιο, μηδὲ καὶ ἐσεῖς, καθόλου μάλιστα.
Ἃς μὴν ἀντιληφθοῦν,
καὶ ἃς μὴ καταλάβουν,
οἱ μὴ ἀντιληφθησόμενοι
καὶ οἱ κρισσάμενοι
(μὲ δυὸ Σ παρακαλῶ)
ὡς κριθέντες ὁρισθήκανε
εἰς τῆς σφραγῖδος Τὴν Ὥρα
εἰς 2 Δημιουργίες πίσω.
Ναί, μόνο Ἕνας ἐκ Τῶν Ἀποστόλων τῶν 13ῶν μὲ συνάντησε : Ὁ Θωμᾶς !
Κανεὶς ἄλλος ἀπὸ αὐτοὺς δὲν εἶχε μηδὲ Τὴν Ἄδεια μηδὲ καὶ τὰ κότσια ποὺ ξεχωρίζουν τὸν ἄνδρα ἀπὸ τὴ γυνή, ἕνας μόνο ἐκ τῶν 12 ἀφοῦ ἀφαιρέσατε τὸν 13ο [ εἰς τὴν παροῦσα ἀρίθμηση ] μὲ ἤξερε : Ὁ Ἰούδας !
Ἄρα οἱ προδότες Τοῦ Χριστοῦ καὶ Τῆς Παναγίας ποὺ ἀπομένουν ἐντὸς εἰς τὴν Αἰῶνος ἀρίθμηση τῶν 11 Ἀποστόλων ποτὲ τοὺς δὲν μὲ γνωρίζανε, οὔτε δὲ καὶ ξέρουν, γιατί ἔγινε ἡ σταύρωση Τοῦ Ἰησοῦ.
Ποιὸς ἤξερε τότε, ἐκ τῶν ἀνδρῶν μαθητῶν Ἐκείνου ποῦ Τὸν σταύρωσαν χωρὶς μετάνοια ;
Μόνο “Ἔνας”, αὐτὸς ποὺ δὲν ἦταν ὁμόσημός τους... καὶ δὲν ἦταν ἀνάμεσα εἰς τοὺς 13 Ἀποστόλους, ὄχι δὲν ἦταν παιδί μου “Αὐτός”, νὰ εἴσαστε σίγουροι ὅτι θὰ ἦταν τιμή μου Αἰώνια νὰ ἦταν παιδί μου...
Ἀλλὰ ἔφερα τὸ Κάρμα μου εἰς τὰ σκέλια μου πρὶν ἐνσαρκωθῶ, διὰ τελευταία φορὰ εἰς τὴν γῆ, ἶνα ἁπαλύνω τὸν πόνο Τῆς Παναγίας, ὅταν Τὸν Υἱὸ Τῆς, Εἶδε νὰ Τῆς κρεμᾶνε, σταυρώνοντας Τὸν, εἰςτὸ Σταυρό..
Τώρα ξέρετε ποιὸς ἦταν παιδί μου... καὶ ἡ Ἐντολὴ τῆς Ἀποχώρησής του, εἰς τὴν σημερινή του ἐνσάρκωση, ἔχει δοθεῖ ἐδῶ καὶ πολὺ καιρὸ πρὶν ὑπάρξει καὶ ἡ Ἀτλαντίδα καὶ ἡ Λεμουρία διὰ τὸ σήμερα τῆς ἐνσάρκωσης τοῦ [ἐκτὸς Ἑλλάδος].
Ἀναζητᾶτε τὴν ἜΝΔειξη εἰς τῆς ἘΝτολῆς τὴν στράτα, ἀλλὰ βλέπετε τὸ Ὕφος καὶ Εἶδος τῆς γραφίδος μου, εἶναι ἐναλλασσόμενο, διότι δὲν ἀποφασίζω, ἡ τοῦ λόγου μου μικρότητα, ἀλοίμονο ἂν ὑπαρκτὸς Θεὸς σᾶς ἔλεγε πότε ὅτι ξέρει “Τὸ Σχέδιο” !
Μόνο κάτι τσαρλατάνοι καὶ καραγκιόζηδες δικοί σας ἐνσαρκωμένοι “δῆθεν”, τοῦ ὅ,τι τοὺς καπνίσει ἡ κούτρα τους, τῆς ματαιοδοξίας τους καὶ τῆς μεγαλομανίας τοὺς σᾶς λένε, καὶ νομίζουνε ἑαυτοὺς ἱκανούς
Τά Σχέδια
«Τοῦ Μεγάλου Πνεύματος !»
νὰ τὰ γνωρίζουν ! Γιατί ; Εἶναι αὐτοί, οἱ τοῦ λόγου τους καὶ τῆς ἀσχήμιας τῆς εὐμορφίας τους, ὡς μέγιστη ἀπόδειξη ἁμαρτίας τους, ποτὲ αἰώνιοι ;
Ἀκριβῶς ! This is enough,
καὶ τὰ σκυλιὰ δεμένα...
https://www.youtube.com/watch?v=BSmToj9VZ4s
Deva Premal - Gayatri Mantra (2 hours)
12 / 10 / 2015
