Ὀρέ,
χρωστᾶτε στὸ Διάκο
καὶ
σὲ ὅλους αὐτοὺς
ποῦ
χύσανε τὸ αἷμα τους
γιὰ
νὰ ἀναπνέετε ἐσεῖς σήμερα
στὸ
χθὲς τοῦ μηδενικοῦ σας αὔριο...
Ἐμεῖς
γυναικωτοὶ στὸ Φόβο
καὶ
στὸ μπαρούτι τῆς μάχης δὲν ἤμασταν...
Ἐσεῖς,
οὔτε μὲ Μπουμπουλίνα μύγα δὲν τὰ
βάζετε...
φοβάστε
τὶς μύγες τὶς κατσαρίδες καὶ τὶς
ἀκρίδες,
ἀλλὰ
ἂν πέσουν πάνω σας τὰ κουνούπια,
αὐτὰ
θὰ καταριέστε καὶ ὄχι τὸ δικό σας
χάλι.
Φοβάστε
ὅτι πετὰ καὶ περιπατεῖ
καὶ
κολυμπᾶ Τοῦ Θεοῦ Πλασμένο,
ἀλλὰ
ἐσεῖς τοῦ λόγου καὶ τῆς χάρης
καὶ
τῆς κορμοστασιᾶς σας,
τοῦ
διαόλου ἔργο προβιά γινήκατε ὀρέ...
Δὲν
ντρέπεστε νὰ νομίζετε ὅτι εἶστε Ἕλληνες
ἐπειδὴ
σᾶς λένε Ἕλληνες ;
Μὲ
καμία Παναγία
καὶ
μὲ κανένα Χριστὸ δὲν εἶστε
οὔτε
τὸ δέκατο τῆς δεκάτης
ἀπὸ
ὅσο ἤμασταν ἐμεῖς τοῦ λόγου μας
καὶ
τὰ ἐγγόνια μας στὸ Ἀλβανικό.
Χρωστᾶτε
τόσα, ποὺ δὲν σᾶς φτάνει μιὰ ζωὴ
νὰ
πληρώνετε σὲ τεμενάδες καὶ σὲ κονίσματα.
Ἔχει
ἀναλάβει ἄλλος στὰ χαρτιά του
καὶ
σᾶς κανονίσει τὸν λογαριασμό.
Μὴ
δώσεις τὸ ὄνομά μου,
οὔτε
τὸ παρατσούκλι μου,
δῶσε
τὸν προσδιορισμό μου τὸν Ἄκλιτο.
Τῆς
Μάχης Ὁ Λέων.
23/3/2014
