Σταλαγμίτης
τής
Καρδιάς σου !
Σ'
αγαπώ και όλων τών κόσμων τους τό Φώς
δεν
είναι ακόμα πιο ισχυρό
μιάς
σταλαγματιάς δικής σου Αγάπης.
Σ'
αναζητώ σε όλα τα άνθη τών λωτών
σε
κάθε πέταγμα πτηνών
σε
κάθε ανάσα παιδιού
πού
μού χαμογελάει.
Μη
μιλάς στ' ανέμου τη Σιωπή
σε
νοιώθω σε κάθε σου Σιγή
και
σε κάθε ένα σου ανάσας δάκρυ.
Μη
μού ζητάς να μην είμαι παρών
από
ο,τι δεν ήμουν ποτέ απών,
σε
κάθε δική σου καταιγίδα
Θεού
αστραπής μέσα σου
και
ομοβροντία καρδιάς .
Γιά
νά μή πονέσει λες η δική μου καρδιά
πού
θέλει μόνο στη σκουριά αιώνια
της
καρδιάς της να καθαρθεί
η
δική σου από τα έργα της.
Σκέψου
και πές μου μια στιγμή
μέσα
από κάθε Όνειρο Θεού,
η
δική μου η καρδιά δεν είναι δική σου ;
Σού
δίνω λοιπόν τό κάθε Άσβεστο της Φως
και
κάθε ρανίδα αίματος τής καρδιάς μου
πού
είδαμε μαζί από κάθε Ονείρου Τών Θεών
πέρα
από Τή Λευκή Γραμμή.
Δεν
μάς ανήκει μόνο Αυτό
διότι
ήμεθα εμείς Αυτό
σά
γεννιόμαστε μικροί ξανά
σε
καρδιά άλλων ανάδελφων ακόμα ψυχών
Τό
Δικό Του Θεϊκό Φως μέσα τους
Τού
Ενός να ξαναλάμψει.
