10 Αυγούστου 2014

29/6/2014

Σέβας Ποιείν... δύσκολη αρετή
...ειδικά δυσπρόσιτη στούς Ρίψασπεις,
και Δύστοκη στους Εξοστρακισθεντες,
αρα Άστοχη πολλών σαν δρόμος.
Γελάς αλλά μέσα σου κλαις,
το γέλιο δεν είναι παρά επίφαση 
στο της καρδιάς δάκρυ.
Να μη γελάς, αλλά να κλαις 
στης προς ευχής την Ώρα,
μήπως δοθεί η άδεια της Μονήρους Ευχής.
Αυτής που είδες ποιον και πότε ο Τροφώνειος
τον Έβγαλε από την Κόλαση..
ναι άλλες εποχές άλλα έθιμα άλλα ήθη,
δεν Επιτρέπεται πια κανείς 
να βγεί εκ Τής Κόλασης, έως την Σχάση.
Μόνο οι Πόρτες της θα ανοίξουν
ως διαστολή Τραχήλου
να μπούν οι δικοί της μέσα...


Τυανεύς.
29/6/2014



Είδες γιατί δεν είπα Απολλώνιος ;