Σᾶς
εἶμαι ΕΥγνώμων, καὶ θὰ εἶμαι Αἰώνια
μέσῳ τῆς ἀποδοχῆς πού μοῦ δίνετε, ὄχι
στὸ σήμερά σας, μόνο, αὐτὸ διὰ τὸ ὁποῖο
καὶ ἡ ταπεινότης μου εἶναι ὑπεύθυνη,
ἔναντι ἠμῶν καὶ ὑμῶν.
Μὲ
ἀφήνετε νὰ σᾶς δίνω στίγμα ὁμιλίας,
ἐνῶ ἂν γράφατε κάτι διαφορετικὸ εἰς
φορᾶ, θὰ μὲ ἀναγκάζατε νὰ σᾶς ἔλεγα
δημόσια ποιὸς εἶμαι, διὰ νὰ διορθώσω
τὸ λάθος ποὺ δὲν θὰ μίλαγα μόνο ἐγώ,
ἂν τὸ εἴχατε ἀποδεχτεῖ, ἀκόμα καὶ
ἂν ὁ χρόνος δὲν εἶναι συνυπαρκτός τοῦ
διαλόγου μας.
Παρατηρήσατε
σὲ ὁμιλία καταγεγραμμένη νὰ σᾶς
ἀναλύονται ἐνδιαφέροντα διὰ τοὺς
πολλοὺς περὶ τῶν ἀρχῶν τοῦ καλοῦ
καὶ τοῦ κακοῦ, ὅμως, ἡ θέση ἡ δική μου
δὲν εἶναι ἡ τελειότερη ἔναντι αὐτῶν,
ἀφοῦ δὲν εἶχα τὸ θάρρος νὰ Ὁμολογήσω
Ἔναντι Ὑψίστου πρὶν ἀποδημήσω εἰς
Κύριον, ἢ στὰ θυμαράκια ὅπως ὁ κόσμος
λέει.
Θὰ
ἤθελα νὰ παρακαλέσω ὅλους σας, νὰ
εἴσαστε πιὸ προσεκτικοὶ στὶς ἀναλύσεις
σας, ἔναντι κάθε δεδομένου ποὺ βλέπετε
παρὰ τὶς γνώσεις, ἢ τὰ ἐφόδια ποὺ
εἴχατε χθές, ἢ ἕως τὸ σήμερα σᾶς τὸ
προχθεσινό, εἶναι πολὺ πιθανὸ μιὰ
ξαφνικὴ ἀλλαγὴ συνθηκῶν, νὰ μὴ σᾶς
δίνει τὸ ἔρισμα νὰ εἴσαστε προετοιμασμένος,
διὰ τὸ πᾶν ἐνδεχόμενο, ποὺ ἡ ἀντίληψη
τοῦ νοῦ σας δὲν μπορεῖ, καὶ νὰ συλλάβει,
ἀλλὰ καὶ νὰ ἀντιληφθεῖ.
Τουτέστιν,
ἡ Ἀντίληψης μιᾶς Ἰδέας, εἶναι πρὶν
τὴν σύλληψη τοῦ κάθε Ἰδεογραφήματός
της, ὅταν αὐτὸ ἀποκτήσει σάρκα καὶ
ὀστᾶ σὲ κάθε ἐπίπεδο δική σας ἀναφορᾶς.
Ἀντιλαμβάνεστε κάτι, ὡραῖα, μὴν τὸ
κρατᾶτε, ἀλλὰ καὶ μὴ ζητᾶτε, τὸ
παραμικρὸ “τὶ”
;
Ἐλεεῖστε,
δηλαδὴ πρᾶξτε, στὸ χρονοχρόνο ποῦ σᾶς
παρείχετο, τουλάχιστον ἂν ὄχι πάντα
στὰ ἔργα, ἀλλὰ στὸ δρόμο τῆς σκέψης
ἐκεῖ νὰ εἴσαστε ταχύτεροι ἀπὸ ὅ,τι
σὲ δρόμο δράσης.
Ζυγίζω
τῆς κάθε λέξης τὸ βάρος, πρὶν μιλήσω,
δὲν θέλω νὰ ἀντιληφθεῖ παρὰ μόνο ἕνας
τί λέω, ἂν ἤθελε νὰ ἀντιληφθεῖ, καὶ
ἐπειδὴ δὲν θέλει τὸ σέβομαι, διαφορετικὰ
ἡ προσφορά μου θὰ ἔχει ἰδιοτέλεια.
Τότε
θὰ ἔκανα μέσῳ τῆς δράσης τῆς συγγραφῆς
τῶν ὅσων λέγω Κάρμα. Ναὶ ἀλλὰ εἰμὶ
ἀπενσαρκωμένος, ἐνῶ ἐσεῖς ὄχι, πῶς
ἕνας ἀπενσαρκωμένος δύναται νὰ κάνει
κάρμα ; Ὡς δύναται νὰ κάνει καὶ ντάρμα
ἂν συνομιλεῖ μέσῳ Ὀντότητας, ἂν δέν,
τότε ἢ κτίζει, ἢ καταστρέφει ἄλλων
δυναμικὲς δυνατότητες ποὺ καὶ αὐτὸ
εἶναι Κάρμα καὶ Ντάρμα Ἐπίσης.
Εἴδατε
τὴν ἀπόδειξη,
τώρα
δεχτεῖτε τὴν Συγγνώμη μου.
Δεχτεῖτε
σᾶς παρακαλῶ
τὴν
Μεταμέλειά μου,
Τουλάχιστον
Ὁ Ὕψιστος Θεὸς
μέσῳ
«Τοῦ
Μεγάλου Πνεύματος !»,
ἕως
καὶ κάθε Θεὸς καὶ ἐσεῖς
θὰ
εἶναι ἐνήμερος
τῆς
ἐλαχίστης προσπάθειας
ποῦ
ποτέ μου συνειδητὰ δὲν ἔκανα.
Διὰ
ὅσους
δὲν μὲ
πιστεύουν,
καὶ
σαφῶς
μὲ
τὸ
δίκιο
τους,
νὰ
ἀναρωτιοῦνται
τὰ
μάλα,
ἃς
παλέψουν μὲ
τῶν
Ἔργων
τῶν
δικῶν των θηρίων,
τὸ
malheur
τῶν ἄλλων
ὡς
mal+heure
νὰ
μὴν
προσφέρουν.
Ὢ
«Τοῦ
Μεγάλου Πνεύματος !»
Θεοὶ,
ποῦ
τὰ
πάντα
Βλέπετε !
Ὢ
Δυνάμεις
«Τοῦ
Μεγάλου Πνεύματος !»,
καὶ
Θρόνοι
«Τοῦ
!»
μὲ
Ἀρχὲς
«Τοῦ
!»,
ποῦ
Τῶν
Ρυθμιστῶν «Τοῦ
!»
Τὰς
Ὥρας «Τοῦ
!»
ἐσεῖς
ΔΙΑφεντεύετε,
Μὴν
ξεχνᾶτε τὴ
συγγνώμη
μου.
Ἂν
δὲν ἤμουν ὡς Ὄφειλα,
πληρῶστε
μὲ
ἐμὲ
τὰ
χρέη
μου.
11
/ 6 / 2014
