Καὶ τὸ καντῆλι σας δὲν ἀνάβει τὶς φορὲς ποὺ ἄγγελος χωρὶς δυὸ λάμδα δὲν ἀναστήθηκε μετὰ τὸ πέρασμα ψυχῆς ἀπὸ Τὰ Τελώνια Πεδία, εἴτε τὸν ξέρετε εἴτε ὄχι, ἀποτανθεῖτε εἰς «Τὸν Κριτὴ ὅλων τῶν κριτῶν καὶ τῶν δικαστῶν !» λέγοντας : «Κύριε !» μήπως ἄλλη ψυχὴ ἔχει κάτι καλὸ νὰ πεῖ διὰ αὐτὸν ; Καὶ τότε ἕλκονται θαύματα, ὅπου ἡ δική σας μικρὴ φιλευσπλαχνία, αὐτὸν ὄχι δυνητικὰ πλέον, ἀλλὰ δυναμικὰ αὐτὸν προσπαθεῖ νὰ τὸν σώσει ! Ναὶ, κάποιον ἀκόμα καὶ ἂν ΔΕΝ τοῦ ἄξιζε νὰ σωθεῖ. Πῶς ; Ἀπὸ τὴν ὑπεραπόδοση “Ντάρματος Δεσμῶν”, ὄχι ἀπὸ αὐτὸν ποὺ κρίθηκε ἀνάξιος σωτηρίας σήμερα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν συχώρεση ἔναντι αὐτοῦ ποὺ εἰς παμπάλαια ἐνσάρκωση ἅγιος πιά, ἀλλὰ μὴ ἐνσαρκωμένος σήμερα καὶ χωρὶς ἀνάγκη μετενσάρκωσής του, εἶχε προσφέρει διὰ αὐτόν. Ἔτσι ἀναγκάζετε κάποιο μακρινό, ἀλλοῦ σύμπαν, νὰ βγάλει ἀπὸ τὰ σπλάχνα του, τὰ ὑπὲρ τοῦ δέοντος δομημένα ἔργα καταγραφῆς καλοσύνης, διὰ κάποιον ποὺ εἶχε δράσει ἐκεῖ, ὄχι τώρα, ὄχι προχθές, ὄχι μεθαύριο, ἀλλὰ εἰς ἄλλη Δημιουργία «ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ !» ποὺ ἔχει λήξει ! Ὑπὸ τὴ προϋπόθεση ὅτι ἐνσυνείδητα καὶ ὑποσυνείδητα, νά διαθέτετε καί νά ἔχετε τὴν ἐπίγνωση τῆς αὐτογνωσίας, ὅτι καμμία παροῦσα στιγμὴ ποτέ της, καὶ δὲν σᾶς ἀνήκει πουθενά, καί ὄχι μόνο εἰς ἐσὰς ἀτομικά, ἀλλὰ καὶ οὔτε εἰς τὴν πρωταρχική σας ἀκτῖνα (ἂν τὴν ἔχετε φυσικά, ἢ καὶ ἂν σᾶς ἔχει δοθεῖ μιά κάποια ἄδεια συμμετοχῆς ὡς ἐνσαρκωμένος εἰς μιὰ ὑπαρκτὴ πρωταρχική ἀκτῖνα ἄλλων ). Αὐτὴ ἡ ἄγνωστη διαδικασία ἐργασίας εἰς ἐνσαρκωθέντες ἀκόμα καὶ σήμερα (εἴτε εἰς δῆθεν μυημένους σας, εἴτε εἰς δῆθεν δασκάλους σας), ἐμπεριέχεται εἰς τὴ λαϊκὴ ἔκφραση : "κᾶνε τὸ καλὸ καὶ ρῖξε το στὸ γιαλό", διότι ἐργάζεστε ἀπὸ τὸ κάθε ἕνα πρὸς δόμηση παρόν σας, εἰς τὸ κάθε ἄγνωστο καὶ εἰς τὸ κάθε γνωστό σας παρελθόν, διὰ τὸ κάθε ἄγνωστό σας μέλλον, ἔχοντας ἐμπιστοσύνη :
Εἰς Τὴν ὙΠΕΡΑγίαν Θεϊκήν ΔικονΟΜιαν Δόξης
«ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ !».
15 : 43
9 1 2024
