Ἔμμετρος
Λόγος
Μιᾶς
μικρῆς ὑπηρέτριας Τοῦ Θεοῦ ...
Ἀφῆστε
τὸ χέρι τοῦ λωτοῦ
στὸ
ἄνθος τοῦ Θεοῦ,
νὰ
σμίξει μὲ τῆς καρδιᾶς μου τὸ ἄρρωμα...
Τὸ
ἄνθος τοῦ νεροῦ δίνει τὴν ἄνθηση στὰ
Πέταλα
στὸ
βλέμμα τοῦ Νοῦ ὅ,τι ἀντικρῦσατε
Ἀλήθεια ἔσοιτο.
Αὐτὸ
ποῦ ὀνομάζεται Μητρικὴ Μνήμη,
δὲν
εἶναι ὡς "Τί"
δικό μας,
δὲν
μᾶς ἀνήκει,
εἶναι
Τοῦ Μεγάλου Πνεύματος,
Ὡς
Τὸ κάθε "Τί"
Πέραν ἀπὸ τὸ Ὅλον
τό
μόνο ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΟ δικό Του !
Μᾶς
τὴ δάνεισε καὶ ὀφείλουμε πάντα
ὅ,τι
μᾶς Δίνει ὁ Ὕψιστος
νὰ
ἐπιστρέφουμε πίσω...
Ὡς
κάθε Λωτὸς ἀνήκει
στὸ
ὕδωρ τῆς Πηγῆς Του,
Ἐσοίμεθα
Τὸ
Ὕδωρ τῶν Λωτῶν Του,
Τῆς
κάθε Του Ἀνάσας.
Ὅλα
δικά Του,
ἀκόμα
καὶ ἡ πιὸ ἀσήμαντη αὐταπάτη
στὴν
ὁποία βυθιζόμαστε
γιὰ
νὰ Τὸν Δοξάσουμε !
Ἀκοῦστε
τὴ μουσικὴ
τῆς
Καρδιᾶς στὴ σιγή,
κλεῖστε
τὴν πόρτα
σὲ
ὅ,τι δὲν εἶναι Τοῦ Οὐρανοῦ,
διότι
καὶ ὁ κάθε Οὐρανὸς
δικός
Του Εἶναι !
Ὡς
ἕνα τίποτα
ἡ
ἀνάσα μας στὰ Χέρια Του.
Δὲν
εἶμαι ἀποῦσα εἶμαι παροῦσα,
προσπαθῶ
ἕνα
μικρὸ καλάθι νὰ πλέξω..
Δὲν
εἶμαι ἄξια,
ἀλλὰ
πλέκοντας θὰ μάθω...
συγχώρα
μὲ Θεέ μου,
ἀμέλησα
πολύ,
ἔμαθα
νὰ ζωγραφίζω τ' ἄστρα Σου
στὶς
πονεμένες καρδιὲς
καὶ
τὴν ἐπιταγὴ
Τῆς
Καρδιᾶς Σου Τὴν Ὕψιστη,
τὴν
ἀμέλησα,
ὅταν
μοῦ ΕΛΕΓΕΣ "τρέχα"..
τὸ
ἀμέλησα τόσο πολύ.
Δὲν
πρόλαβα νὰ μάθω
νὰ
ὑφαίνω τὰ καλάθια Σου.
Θεέ
μου,
συγχώρα
μέ,
κὰ'
γῶ ἔσφαλα
στὸ
ἐγώ μου,
ὅμως
νὰ ΄μαι
παροῦσα
Στῶν
Δρόμων Τῶν Ὀνείρων Σου
μικρὸς
συνδρομεὺς !
Ναὶ
ἔσφαλλα τὰ μὰλα....
Μὴν
Θεοποιεῖτε Τοὺς Ἐργάτες Τοῦ Θεοῦ !
Ἕνα
μοναδικὸ καλάθι
προσπαθῶ
νὰ πλέξω,
μὲ
τὴ Χάρη Τῶν Ἀρχαγγέλλων Σου
Στὶς
Νουθεσίες Σου πιστὴ !
Ἐκεῖνοι
Πρῶτοι
μαζὶ
μὲ Τοὺς Ἀγγέλλους Σου
νὰ
Φυλάσσουν
Τὰ
δάκρυα ἐντός του,
ὡς
πιὸ Ἄξιοι ἀπὸ μὲ
γιὰ
ὅ,τι δὲν μοῦ ἀνήκει.
Καὶ
μ' Ἀξίωσες
καὶ
πάλι σ' εὐχαριστῶ Θεέ μου
στῆς
Προσδοκίας Σου Τὸ Ἄρρωμα
νὰ
προσπαθῶ νὰ συνίσταμαι !
Κὰ'
γῶ γὰρ
τὸ
μικρό Σου τίποτα Θεέ μου !
Μικρή
Της Ὑπηρέτρια ἔσοιμην...
Μικρὴ
ὑπηρέτρια Θεοῦ !
27/4/2012
