Πῆρα δρόμους, πῆρα
λεωφόρους, τῆς χαρᾶς τῆς λύπης, τοῦ
σκοταδιοῦ καὶ τοῦ φωτός σας, ναὶ τοῦ
δικοῦ σας ποὺ στὴ καρδιά σας δὲν
βλέπατε.
Ἤμουν ἀνάμεσά
σας, ἤμουν ἕνας ἀπὸ ἐσάς, ἤμουν ὁ
κουζουλός τῆς γειτονιᾶς, καὶ ἐσεῖς
μὲ βρίζατε γιατί τὰ κλειδιά μου δὲν
ἄνοιγαν τὶς καρδιές σας.
Συνάντησα βασιλιάδες
παλαιοὺς καὶ πρίγκιπες, συνάντησα
βασίλισσες καὶ σακάτηδες τῆς ζωῆς καὶ
τῆς φωνῆς, ναὶ τῆς κάθε σᾶς φωνῆς σας
ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἀκούσει τοὺς ἤχους
τῆς σιωπῆς.
Δύσκολο νὰ μιλᾷς
ὅταν δὲν σὲ ἀκοῦνε καὶ ὅταν αὐτοὶ
ποὺ θέλεις νὰ σὲ ἀκούσουν σὲ ἀγνοοῦν,
ἐσὺ δὲν τοὺς ἀγνοεῖς εἶσαι δίπλα
τους καὶ θὲς νὰ τοὺς πεῖς ὅσα δὲν
ἔλεγες πρὶν, διότι ἡ φωνὴ τῆς καρδιᾶς
τους δὲν ὑπῆρχε.
Συγγνώμη ὀφείλω
νὰ πῶ, διὰ τὸ λίγο ποὺ ἔδωσα σὲ
κάποιους ἐνῷ, ὄφειλα νὰ δώσω παραπάνω,
ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν εἶχα νὰ δώσω τὰ
συναληθῆ ἴδια μὲ ἐκείνων, ἔτσι ἀνέλαβαν
ἄλλοι νὰ δώσουν γιά... ὄχι γιὰ μένα,
ἀλλὰ Διά Ἐκείνου Τὴ Δόξα ποὺ καὶ γῶ
καμιὰ φορᾷ πιστέψτε μὲ Τὸν στεναχώρησα,
ναὶ Αὐτὸν ποὺ σταυρώσαμε κάποτε, ἤμουν
ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ Τὸν σταύρωσαν,
ὄχι χωρίς εὐτυχῶς νὰ ἔχω τῶν χεριῶν
μου τὴν αὔρα, μέσα στὸ Αἷμα Τοῦ
βουτήξει, ἤμουν ἡ «παράπλευρη» ἀπώλεια
τῶν ἀγνώστων σας ἱστορικῶν δεδομένων
καὶ ἔχω Τύψεις διὰ αὐτό, ὅμως πλήρωσα
τὴ μὴ προσφορά μου ἄλλη φορᾷ, καὶ διὰ
αὐτῷ σᾶς λέω, ἂν δύνασθε ἀνοῖξτε τὴ
καρδιά σας, πρὶν δεῖτε ὅτι Οἱ Νόμοι
Τοῦ σᾶς ἔχουν κλείσει τὴ πόρτα, καὶ
Ἡ Δική τους Πόρτα δὲν εἶναι μία, πιστέψτε
μέ, τὴν πλήρωσα τὴν εὐλογημένη, ξέρω
τί σᾶς λέω, ὄχι ἀπὸ γνώση, ἀλλὰ ἀπὸ
ἐμπειρία τοῦ βάρους «Τῆς»
στὴ πλάτη μου..
Ναί, ἤμουν καὶ
εἶμαι περήφανος διὰ τὴν χαρὰ ποὺ
ἔδωσα μιὰ μέρα σὲ ἕναν, ποὺ εἶδε ὅτι
Τὸ Πέρα τοῦ Ἀπὸ ἐδῶ, ὅταν εἶναι στὴ
γῆ ὑπάρχει στὸ ἐδῶ του Πέρα ὅταν
εἴμαστε ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά. Αὐτὸ
νὰ μὴ τὸ ξεχνᾶτε.
Εὐχαριστῶ.
Προμηθέας.
10ης Ἀπριλίου 2015
