Τά
ρήματα στά Λόγια
τά
μνήμονα κρίματα.
Ἂχ
παλικάρι στὸ νῆμα τοῦ λόγου σου, ἥρωας.
Ἂχ
νιὲ ποὺ δὲν πῆγες στὴ στάμνα σου,
Ἀλλὰ
ἡ στάμνα πρόκαμνε καὶ καὶ σοῦ δῶσε
νερό,
Ἀπὸ
τὴ πηγὴ ποὺ ἄστεγοι ψυχῶν δὲν εἶδαν,
Πῶς
νὰ μὴ δακρύζεις στοῦ θανάτου τὴ μορφή,
Ἔδωκες
καὶ μοίρασες τὸν ἴδιο θάνατο καὶ ἐσύ,
Στὴν
ἴδια γῆ ποῦ σήμερα αὐτῆς τό θρέμμα
της εἶσαι.
Παλικάρι
τοῦ λόγου σήμερα,
Παλικάρι
τοῦ Πασᾶ τότες..
Σοῦ
‘δωσε ὁ ἥλιος ὕδωρ
Μὴ
τὸ ξεχνᾷς σ’ ἐκείνου τό Φῶς χρωστᾷς,
Στὶς
ἀκτῖνες τοῦ αἷμα σκόρπησες
Ἀπὸ
ἥρωες καὶ ἠρωΐδες
τῶν
προγόνων τῆς Μήτρας καρδιᾶς μου.
Μοῦ
‘δεῖξαν Οἱ Ἄγγελλοι Τοῦ
Τὸ
Ὕψιλον Τῆς Διακαιοσύνης
Παρουσίας
παρόν.
Νὰ
ἡ Μετενσάρκωση πὼς τὰ γρόσια Τῆς
Ἀποζητᾷ
στῆς Δικαιοσύνης Τοῦ Τὰ Χνάρια.
28/2/2015
(Ποίημα
ἀφιερωμένο σὲ Ἕλληνα
ἐν ζωῇ ποιητὴ
oοῦ
ζεῖ
σήμερα
στὴν Ἀθῆνα καὶ μᾶς
Τίμησαν Οἱ Ἄγγελλοι
Τοῦ Ὑψίστου
παλαιὰ ἐνσάρκωσή
του νὰ
τὴν
νοιώσουμε ὑπαρκτὴ στὰ
χνάρια
τῶν σήμερά του. Σ.Α.)
«Βάλε
καφὲ στὴ
χόβολη νὰ
βρεῖς
Στὶς
μυρτιὲς τοῦ μέσα
δρόμου,
Εἶχε
στὸ αἷμα τοῦ
πολὺ κρασὶ
Στὸν
ἀγέρα τῆς φωνῆς του μόνο
μῖσος.»
«Τὰ
λόγια μου ἔρχονται
ἀβαθῆ
Στῆς
στερνῆς τῆς λίμνης ὥρας
Σ’
αὐτῆς τὸ κῦμα
κρῖμα δὲν θὰ δεῖς
Σὲ
ἀλλήλων ἤχων
χρόνων δρόμων.»
28/2/2015
(Αὐτὸ
μας ᾖλθε σὰν ἀστραπὴ ἀπὸ
«ἀδελφὴ ψυχὴ» τοῦ ποιητῆ
πού γιὰ τὸν ὁποῖο παραπάνω σᾶς
μιλᾶμε αλλά δὲν ἔχουμε ἄδεια νὰ
δώσουμε για κανέναν τους τό ὄνομα του
ὅσο ζεῖ καὶ ζοῦμε. Σ.Α.)
