” Τὸ δύστοκον τῆς μαθητείας, εἶναι ὁ μαθητὴς, νὰ ἀφαιρέσει τὸ δικό του ἐγώ, ποὺ αὐτὸ ἀναζητᾷ νὰ δοξαστεῖ πρὶν ἀπὸ αὐτόν, καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι κάτι εὔκολο καὶ εὐκολοχώνευτο, εἰς ἀνθρώπους τρίτης διάστασης, οἵτινες ἔχουν μετενσαρκωθεῖ μαζὶ μὲ τῶν σαυρητῶν {καὶ τῶν σαυρειτῶν} τὰ ἐρίφια, καὶ τὰ ἀγρίμια, εἰς συνονθύλευμα εὐκαιριῶν τους, ἔναντι τῆς κάθε μιᾶς μεταμόρφωσης τους, διαμέσῳ τοῦ κάθε ἑνὸς μετασχηματισμοῦ τους, καὶ ἀπέναντι τῆς κάθε μιᾶς μετατροπῆς των,
ἔναντι «Ἑνὸς !»
καὶ «Μόνου !» «ὌΝτος !»,
«Ὅστις !» ἀνάγκη καμία
«Δὲν !» τοὺς «Ἔχει !».”
Sri Yukteshwar.
29 ~ 8 ~ 2020
