02
: 48 τέλος
Ήρθε
το μονοπάτι να δώσει το είναι του,
στής
ζωής τή στράτα όπου παίρνεις
το
λάθος κάθε αυγής, πριν τής δικής σου,
κάθε
δύσης τήν ώρα, και τήν κάνεις τραγούδι..
Εκεί
τόλμα αν θες, να είσαι τό λάθος,
διά
αυτά, που δέν θές να είσαι μαζί τους,
στής
λήθης τήν ώρα, πρίν η μνήμη γίνει φως.
Βλέπετε,
μιάς χρονιάς η ανάμνηση,
σε
αίματος δράματος καί ζωής,
σάς
δίνει τήν ανάσταση, πού άλλοι,
θά
ζήσουν, και άλλους, θά τούς προσπεράσει.
Μάνος.
17
11 19
καί
πρίν, ειπώθηκε εκ τής ταπεινότητος μου,
εις
εκείνη, πού σάς είναι το μόνο παράθυρο,
σέ
βορά νότου γραμμής ΣΥΝθετου
δρΟΜου
:
"όνειρα
γλυκά βελούδινα, να έχεις φως μέσα σου
την αγάπη"
δώστε
σέ ονείρων φωτιά
τούς
στίχους μας
καί
αγνοείστε τό μή υπαρκτό
διά
τά λάθη του,
πού
καί εμείς ζήσαμε.
Νίκος.
17
11 19.
