Ὅ,τι
ἐσεῖς καλεῖτε “Θεός”,
μὴ
ἔχοντας συχνὰ
καὶ
Τὸν Θεό σας γιὰ Θεό,
εἶναι
πάντα ἘΝτελῶς
ΔΙΑφορετικὸ
ἀπὸ
ὅ,τι Ὁ Ὕψιστος Θεὸς Εἶναι,
πάνω
ἀπὸ κάθε Θεό,
Ἐντός
Τῆς Ἀπόλυτης Τελειότητας
Τοῦ
Μεγάλου Πνεύματος
καὶ
ποῦ Δὲν σᾶς Ἔχει Ἀνάγκη καμιά,
οὔτε
Αὐτός.
Ὅμως
σᾶς Βλέπει,
κυρίως
Αὐτός,
μὴ
νομίζετε
ὅτι
Δὲν σᾶς Βλέπει...
Θὰ ποῦν οἱ
καρεκλοκένταυροι καὶ φαφλατάδες ἀγῦρτες
ὅτι : “αὐτὰ
εἶναι ἀσυναρτησίες καί, τὰ τόσα ἄλλα
ποὺ λέτε ὅτι δὲν τὰ ξέρουμε, ἢ ὅ,τι
δὲν τὰ βλέπουμε ..”!
“Συμφωνοῦμε”,
σᾶς ἀπαντᾶμε
ἀλλὰ μόνο
στὸ Χρονοχωρικὸ Δικτύωμά σας,
ἄρα
ἡμεῖς
ἐν τῇ ὑπηρεσίᾳ μᾶς Χωροχρονικὰ
ἀφοῦ
δὲν μᾶς ἐνΔΙΑφέρει
νὰ
σᾶς ἀποδείξουμε κάτι,
διατὶ
νὰ ἀναλωθοῦμε ἐξηγώντας κάτι ;
Καὶ δὴ ὅταν ὡς
ἀλεποῦδες ὑμεῖς, ὅ,τι δὲν φτάνετε τὰ
κάνετε κρεμαστάρια, καὶ ξέρετε μὲ τί
ἐκφράσεις, ποὺ ἀναλόγως τῆς μὴ
παρουσίας Ντάρματος σᾶς, τὶς χρησιμοποιεῖτε
ἐν τῇ δυνάμει τοῦ δικοῦ σας ἀναλογικοῦ
λόγου... πρόσκλησης νέου Κάρματος.
Ἀγνοεῖτε
ὅτι τὴν Σπορὰ καὶ τὴν Διασπορὰ
Κάρματός σας, οὔτε ἐμεῖς ἀλλὰ οὔτε
καὶ κανένας Ὑπαρκτὸς Θεὸς ἔναντι
Μεγάλου Πνεύματος Δὲν τὴν Ἀγγίζει*,
ἄρα πoτέ
δὲν ἀναιροῦμε ἐν Τῷ Λυκαυγές, τὴν
κάθε σπορὰ σᾶς ἀπέναντι στὸ δικό σας
τμῆμα Κάρματος ἀνὰ Κλωστήρα
Πεπρωμένου
καὶ δὴ μετὰ Τὴν 21/12/2012.
Μποροῦν στὴ γῆ,
νὰ προσεύχονται Μόνο
ὁρισμένοι ἐξ ὑμῶν,
ὅταν βλέπουν τὸν Χάρο, μέσῳ κάθε Θεοῦ
Τρόπο, διότι, Ο
ΑΠΟΛΥΤΟΣ Τρόπος Ἀνήκει Μόνο Στὸν Ὕψιστο
ποὺ δὲν Ἔχει ΚΑΜΙΑ Ἀνάγκη καὶ σὲ
κανέναν Ἄλλον,
διὰ κάθε ἄλλον ποὺ τὸν Προγραμματίζει
Ὁ Χάρος στὰ προσελθόντα προσεχῶς
Ἐρχόμενα Μνήματα, ὅταν ὡς λέτε στὰ
τραγούδια σᾶς “Ὁ
Χάρος ἔχει βγεῖ γιὰ παγανιά..”
ἀλλὰ καὶ Ἐκεῖνος ὡς Χάρος, Ὑπηρέτης
Τῆς Δικαιοσύνης Ἐστί, καὶ μάλιστα
“ἕνας
μοναδικός”
καὶ ἀπὸ τοὺς πλέον Καλύτερους.
Περί
Χάρου,
Περιχαρής
!
21/7/2015
*
Διὰ
αὐτῷ Ὁ Ἰησοῦς τοὺς Ἔλεγε “Πήγαινε
καὶ μὴν ἁμαρτάνεις πιὰ”
ὅμως,
ἀπὸ μιὰ πλευρὰ αὐτὸ ἦταν ὑποχρεωτικὸ
Κάρμα συνειδητὰ λεχθὲν καὶ δοθὲν ἀπὸ
Τὸν Ἰησοῦ, διὰ νὰ Ἐπιταχυνθεῖ ἡ
Προσέλευση Τῆς Σταύρωσης, ἀφοῦ Ἤξερε
ὅτι στὸ δεύτερο δευτερόλεπτο μακριά
Τῆς Αὔρας Τοῦ, {ἃς τὸ ποῦμε καὶ ἀπόλυτα
[διὰ
τοὺς ἀπόντες πίστης]
στὸ μεθαύριο τοῦ δευτερολέπτου
καθιστώντας τὴν τότε ἐπαφή τους μὲ
Τὸν Ἰησοῦ μόνο ἕνα εὐχάριστο γεγονὸς
τῆς ζωῆς τους}, ἀφοῦ καὶ αὐτὸς καὶ
ἄλλοι “Σταύρωσον
Αὐτόν”
φώναζαν μπροστὰ ἀπὸ τὸν Πιλᾶτο, ἄρα
Δὲν
Εἶχε Δικαίωμα, οὔτε Ὁ Ἰησοῦς πέραν
τοῦ Παρόντος Χρόνου τους Νὰ τοὺς Πεῖ
κάτι περισσότερο....
Ναὶ
“ΔιΩΤί
Θέλημα
Τελειότητάς Τοῦ
Ἐστί
”.
