Λέξεις
....
Θὰ
κάνεις ὅ,τι σὲ μέρα φυγῆς.
Δὲν
ὑπάρχει σιωπῆς ρότα,
ἂν
πεῖς γιατί ἡ ρότα
σὲ
ὅποιον ρωτᾷ,
τὸ
πᾶν ποὺ
δὲν ρώτησε
στὴ
ζήση του στὶς
τόσες μέρες,
τί
νὰ πεῖς
...
Κοψόχρονος
εἶναι
καὶ
στοῦ
θανάτου του,
τὴν
μεσ' αὐγὴ ὁ
δόλιος,
μὴ
προκάμνων ὡς
εὐλογημένος
νὰ
τὴν κάνει
γιορτή.
Ἐωρακῶς
ἐστί
ὁ
Τετελεσμένος
Χρόνος.
Εἰδικὰ
ὅταν βγῆκε τὸ
ρῆμα
στοῦ
κατονομασμένου
κρυφοῦ
ἐραστῆ
ἡ
ἀτολμία.
Εἰδὲς
ᾖρθε γραφὴ
Μασσαλιώτιδας
σὲ κρήνη
κόρης
μὲ
καρδιὰ
ἀετοῦ
!
Ἡ
μόνη ποὺ
κάποτε
στὰ σκέλια
της
ἀνέσταινε
πεθαμένους.
Σοῦ
λογῶ
λόγο εὔλογο
σὲ
ἄχρονων χρόνο
Ἀγιάνηδων
μὴ σπείρεις.
Ἡ
τῶν τζούφιων
σκαγιῶν
μαγειρίτσα
τί νὰ σοῦ
δώκει ;
Στῶν
ἀδιάβαστων τά μνήματα
τὰ
μηνύματα δὲν
φέρουν δέος.
Στῶν
ἀγαριστῶν τὰ πτώματα
μηδὲ
φῶς.
Παίζω
μὲ λέξεις
λές...
Δὲν
παίζω μὲ ζῶσες
ψυχές.
Συνδραμῶν
εἰμί
στὸ
δράμι τῆς φωνῆς
ἶνα
μὴ κιοτέψει
ἡ φυγή.
Ἐώρακες
;
29/3/2015
