θὰ ἤθελα νὰ σᾶς ἔδειχνα μὲ εἰκόνες ἀλλὰ δὲν θὰ μὲ ἄφηναν Οἱ Νόμοι «Τοῦ Ἑνὸς Μεγάλου Πνεύματος !» ! Καὶ “Σέβεστε” ἡ πλειονότης τῶν ἐκεῖ μετενσαρκωθέντων ἀνθρώπων {ἕως καὶ τῆς 3ης Παρούσης ΔΙΑΣτασής «Τοῦ !»} τόσο λίγο Τούς Νόμους «Τοῦ Ἑνὸς Μεγάλου Πνεύματος !» ἐκεῖ εἰς τῇ ζήσει τῆς γῆς σᾶς αὐτὸ πού ἐσεῖς μόνον τὸ λέτε ζωή σας.
ἄστε τά τραγούδια τῆς Ἑλένης ποῦ ἀκοῦτε, τὰ φεγγάρια τῶν πολλῶν δὲν ἔχουν ἥλιους κρυφοὺς νὰ τοὺς δίνουν Τὸ Ἄκτιστο Φῶς «Τοῦ Ἑνὸς Μεγάλου Πνεύματος !», ἀλλὰ δὲν εἶδαν οὖλοι τους αὐτοί Εἰς Φῶς Ἐρέβους Πλέξη Μέλλοντος Μέλλοντος Τῆς Μεγίστης «Τοῦ Ἑνὸς Μεγάλου Πνεύματος !» Νὰ Γενεῖ, καὶ ἃς ξέρουν τὰ τσάρκας ἀπέξω, καὶ δῆθεν ἀνάκατα, ἀλλὰ, μόνο τῶν συνεφαπτόμενων Ἐγωισμῶν τους εἰς τὰ κάθε μῆκος καὶ πλάτος τῶν πολύμορφων Ἐγώ τους ποὺ τοῦ ἔδωσαν καὶ δῆθεν διαχρονικότητα μέσῳ τῶν ὀνομάτων ἐπιλογῆς αὐτῶν, μὰ αὐτοὶ ἔχετε ἀναρωτηθεῖ ποτὲ ἔναντι «Τοῦ Ἑνὸς Μεγάλου Πνεύματος !» “τί” εἶναι ; Ἀκόμα καὶ ἂν πεῖτε “ἕνα τίποτα” θὰ κινδυνεύετε νὰ κάνετε Κάρμα. Διότι θὰ ἦταν χαρὰ τοὺς αὐτὸ τὸ δῆθεν τίποτα νὰ τὸ ταυτίζετε ἐσεῖς καὶ οἱ ἄλλοι μὲ Τὸ Θεό τους, ποὺ δὲν ἔχουν οἱ περισσότεροι ἀπὸ δαύτους.
ὀφείλω νά πῶ ὅτι δὲν μιλῶ καὶ δὲν εἶμαι «Τὸ Μεγάλο Πνεῦμα !», οὔτε Ἡ Ὁποιαδήποτε Ἁγία Τριὰς «Τοῦ Ἑνὸς Μεγάλου Πνεύματος !» {καὶ σᾶς εἶναι ἀδιανόητο νά σᾶς λέγεται ἐκ τῆς ταπεινότητός μου, ὅτι “δέν μιλῶ”, ἀλλὰ νά εἶμαι ὑπαρκτός καὶ να δίνῳ μήνυμα ὡς νά μιλῶ. Ὅμως εἶμαι ΣΥΝΕιδητός ἐν Τῇ Προσφορᾷ τήν «μικρὴ» και Ἄπειρα ΣΥΝυπαρκτός Δόξης «Τοῦ Ἑνὸς Μεγάλου Πνεύματος !», ἔναντι τῆς συνειδητοποίησης τῆς φύσης τοῦ Μάρα μέσα σας καὶ γύρω σας.
καὶ σαφέστατη ἡ ἐρώτηση, διατί δὲν δίνουμε τὸ «πολὺ» εἰς τὸν Μάρα ; Ναί, αὐτὸ εἶναι μιὰ ἐρώτηση συνειδητότητος, διότι τότε τὸ «πολὺ» δὲν δύναται νὰ τὸ ἔχει αὐτὸς πού εἶναι τίποτα, καὶ ἂν εἰς τὰ μαθηματικὰ σας, πάρετε τὸ σύμβολο τοῦ κενοῦ ὅσο καὶ νὰ τοῦ προσθέσετε κάτι, ἕνα ἄπειρο δὲν γίνεται, διότι Δὲν Γίνεται Εἰς Τὴν Ἀπεραντοσύνη «Τοῦ Ἑνὸς Μεγάλου Πνεύματος !» νὰ Τῆς προσδώσετε ἰδιότητα κενοῦ…
ἄρα νὰ ἡ φύση τῆς Ἐρώτησής μου διὰ νὰ ἀντιληφθεῖτε τὴν φύση μου καὶ τὴν ταυτότητά μου, ἂν ὑπῆρχε τὸ κενό, ὡς ἐσεῖς τὸ νοεῖτε, πεῖτε μου “ποιὸς” καὶ “γιατί” νὰ τὸ φτιάξει .. ἂν μπορεῖτε (διότι ἔχω ἕνα ἐνδιάμεσο ποὺ ἔχει σκάσει εἰς τὰ γέλια) καὶ νὰ μοῦ ὁρίσετε εἰς τὸ πλαίσιο τῆς δικῆς σας Μνημοσύνης, ἂν ἔχετε ἀπὸ δαύτη, ἜΝΑντί Τῆς Λησμοσύνης σᾶς, “πότε” αὐτὸ δημιουργήθηκε ;
αὐτὲς τὶς Ἐρωτήσεις, ἤθελα νὰ σᾶς δώσω σήμερα, ποῦ κάτι χαριτωμένα ἀγγελλακια μὲ δυὸ λάμδα ,ἔστειλαν τὸν πατέρα μιᾶς κόρης ἀνάμεσά σας, νὰ συνομιλεῖ μὲ τὴν μιὰ παλαιὰ δύο καὶ παραπάνω ενσαρκώσεων τους, ὡς κόρη τῆς καρδιᾶς του, περὶ φύσης Ἀγγέλλων καὶ ἀγγέλων. Καὶ εἶδε χαρούμενος ὡς κάθε πατὴρ εἰς τὴν θέση τῆς Χαρᾶς καὶ τῆς ΕΥεξίας, ἡ κόρη του νὰ ρουφᾶ κάθε μιὰ λέξη ποὺ σίγουρα δικιές του δὲν ἦταν …
καὶ ἡ τελευταία μου Ἐρώτηση εἰς ἐσάς, τοὺς Μανδραγόρες τῶν Ἐγὼ σᾶς, σταυλίτες τῆς δῆθεν ἁρμονίας καὶ εὐεξίας ἀλλὰ ἕνας ρῆμα-δὸ- πονοκέφαλος νὰ σᾶς πιάσει, σᾶς διέλυσε, καὶ τρέχετε εἰς γιατροὺς καὶ εἰς γιατροσοφιστές, “πῶς” τὰ “ἃ-Σήμαντα” τῆς ζωῆς σᾶς γίνονται “ΣΗΜΑντικά” ;
καὶ νὰ τὸ δεύτερο Δυστόκο νὰ ἀπαντήσετε διατί ἐνῶ εἰς 22/9/14 γράφετε τὸ Μήνυμα αὐτό, σᾶς ὤθησα νὰ τὸ ὑπογράψετε στὸν τίτλο του “σῆμα 22-9-2013”.